Video: De aanval op Iran is al begonnen
Audio: Daan de Wit bij BNR Nieuwsradio
Boek: De Volgende Oorlog - De Aanval op Iran - Een Voorbeschouwing
Video: Documentaire over de cultuur van Iran
Artikel: Het andere gezicht van Barack Obama
Onderstaand artikel op NuJij.nl
-

Door Daan de Wit

Voor het eerst na een jaar worden er weer internationale gesprekken gevoerd met Iran. De vraag is of het doel is om tot een oplossing te komen. Of zijn de gesprekken en de sancties die ongetwijfeld zullen volgen een opmaat naar een militair conflict, net als dat bij Irak het geval was?

De aanval op Iran is al begonnen. In het langlopende conflict dat het westen plus Israël heeft met dit land, is oorlog slechts een fase. Die fase is nog niet aangebroken, maar de fundamenten ervoor worden gelegd. Net als toen bij Irak. Een autonoom Iran is een doorn in het oog voor het westen plus Israël. Kijk alleen al naar de kaart. Dat grote grijze gebied in het midden is Iran, omgeven door Amerikaanse bases en belangen en op schootsafstand van Israël. En kijk naar die andere kaart, die waarop de olie- en gasreserves staan aangegeven. Leg beide kaarten op elkaar en zie het probleem. De energiebelangen voor het westen zijn groot, vooral nu de bereikbare voorraden drastisch afnemen. Tegelijk bedreigt Iran de dominante regionale positie van de nucleaire grootmacht Israël. De manufacturing of consent vanuit het westen plus Israël is onder Bush begonnen en gaat door onder Obama. Er wordt een probleem gepresenteerd en de geesten worden voorbereid op de oplossing. Daarbij geholpen door Iran, een land dat in woord en daad niet erg sympatiek overkomt. Ook al zijn enkele woorden vervormd en sommige daden mogelijk beïnvloed.

Obama, Brown en Sarkozy deden vrijdag de wereld opgeschrikken door de bekendmaking van een nieuwe nucleaire installatie nabij het Iraanse Qom. Toch was het bestaan van de installatie geen nieuws voor de Amerikaanse regering. Ook is het nog onzeker dat er hoogverrijkt uranium kan worden gemaakt, geschikt voor de fabricatie van kernwapens. Het zegt dus iets over president Obama dat hij de informatie toch zodanig presenteert. Hij onderstreept zijn woorden door te zeggen dat Iran de regels breekt waaraan alle landen zich moeten houden. Ook dat is niet waar, want Israël volgt die regels niet - omdat het geen lid is van het nonproliferatieverdrag en kernwapens heeft - met de instemming van Amerika

Eerder, tijdens zijn beroemde toespraak bij het Iraanse nieuwjaar, reikte Obama Iran publiekelijk de hand. Hij zegt dat het aan Iran is om te reageren, maar zegt tegelijkertijd dat het land zijn nucleaire programma moet opgeven. Het alternatief is volgens hem dat Iran doorgaat 'op het pad dat zal leiden tot confrontatie'. Daarbij sluit hij de militaire optie niet uit. Het is een retoriek die de vorige president van Amerika niet had misstaan en die op de onveranderd afwijzende reactie uit Teheran kan rekenen. Iran houdt zich aan de internationale spelregels en is niet bereid het nucleaire programma stop te zetten. Dat maakt dus dat beide partijen niet bereid zijn elkaar tegemoet te komen. Het is de vraag hoe lang kan dat nog goed kan gaan. De klok tikt.

Naarmate de tijd vordert en Iran raketten blijft testen en voortgang maakt met het nucleaire programma, nadert daardoor het moment dat het land op zijn minst de suggestie kan wekken onaantastbaar te zijn. Vanaf dan kunnen Amerika en Israël hun doelen met Iran niet meer bereiken. En andersom zal vanaf dat moment Iran het respect krijgen waar het al zo lang naar verlangt en zal het zijn 'rechtmatige' plaats innemen in de regio. Voor Obama en Netanyahu is een nucleair Iran onacceptabel. En omdat tegelijk Iran onder geen voorwaarde wenst te stoppen met het nuclaire programma, stevenen beide partijen af op een confrontatie. Zo'n botsing kan vele vormen aannemen. Het is daarbij te hopen dat 'Irak' door Amerika en Israël wordt gezien als waarschuwing, niet als blauwdruk.