![twitter_icon.png [png]](../../../../images/uploaded/16/editorial/id=3396.png "twitter_icon.png [png]"){kind=small}
 Read in English
De komende oorlog tegen Iran - deel 9
Dichterbij nucleaire confrontatie Iran
Door Daan de Wit
De tekenen dat de VS op weg zijn naar een nucleaire confrontatie met Iran zijn de laatste tijd alleen maar sterker geworden. Al langer bestaande plannen die hiertoe moeten leiden worden nu stelselmatig uitgevoerd. Seymour Hersh schrijft: 'One military planner told me [...]: “People think Bush has been focussed on Saddam Hussein since 9/11,” but, “in my view, if you had to name one nation that was his focus all the way along, it was Iran.” Ron Paul, Republikeins Congreslid, schrijft: 'Even with the horrible results of the past three years, Congress is abuzz with plans to change the Iranian government.' 'Less than three weeks after Saddam Hussein's statue was toppled in central Baghdad in April 2003, the U.S. military finished campaign planning to invade Iran', aldus William Arkin, de militaire specialist van de Washington Post. Naar alle waarschijnlijkheid zijn er net als bij de aanloop naar de Irak-oorlog twee trajecten. Een openbaar traject dat de schijn moet geven dat er sprake is van een probleem dat moet worden opgelost, waarbij oorlog een laatste optie is en vooral als dreiging wordt gebruikt en een clandestien traject waarin allang is besloten tot een militaire (en in het geval van Iran) nucleaire confontatie. Het openbare traject dat zich ook ditmaal centreert rond de Verenigde Naties wordt niet serieus genomen door de Bush-regering, zo wordt ook bevestigd door journalist Seymour Hersh in een interview met DemocracyNow: 'Everybody I talk to, the hawks I talk to, the neoconservatives, the people who are very tough absolutely say there's no way the U.N. is going to work [...] there's no belief, faith here, ultimately, in this White House, in the extent of the talk, so you've got a parallel situation [parallel to the buildup to the Iraq war]. The President could then say, ‘We've explored all options. We've done it.'' De aandacht van de Bush-regering gaat uit naar het clandestiene traject. Iranoorlog kwestie van tijd 'Despite Denials, U.S. Plans for Iran War', kopt William Arkin boven een artikel waarin hij schrijft: 'The U.S. Central Command (CENTCOM) has been conducting theater campaign analysis for a full scale war with Iran since at least May 2003, responding to Pentagon directions to prepare for potential operations in the "near term." [...] Since at least 2003, in response to a number of directives from Secretary Rumsfeld and then chairman of the Joint Chiefs of Staff Gen. Richard Myers, the military services and Pentagon intelligence agencies have been newly working on a number of "near term" and "near-year" Iranian contingency studies in support of CENTCOM war planning efforts.'  Ron Paul, Republikeins lid van het Huis van Afgevaardigden, schrijft: 'The Neo-conservative warriors are still in charge, and are conditioning Congress, the media, and the American people for a pre-emptive attack on Iran. Never mind that Afghanistan has unraveled and Iraq is in civil war: serious plans are being laid for the next distraction which will further spread this war in the Middle East. The unintended consequences of this effort surely will be worse than any of the complications experienced in the three-year occupation of Iraq. [...] Exactly when an attack will occur is not known, but we have been forewarned more than once that all options remain on the table. The sequence of events now occurring with regards to Iran are eerily reminiscent of the hype prior to our pre-emptive strike against Iraq.'Arkin schrijft: 'I don't believe that the United States is planning to imminently attack Iran, and I specifically don't think so because Iran doesn't have nuclear weapons and it hasn't lashed out militarily against anyone. But the United States military is really, really getting ready, building war plans and options, studying maps, shifting its thinking.' Al begin vorig jaar liet Hersh in een artikel experts aan het woord die duidelijk maakten dat oorlog met Iran een zekerheid is, dat alleen het precieze moment onbekend is. Ook in die periode spreekt voormalig luitenant-kolonel voor de Luchtmacht Karen Kwiatkowski, tevens de voormalig medewerker van Douglas Feith, de inmiddels teruggetreden onderminister voor Defensiebeleid, zich uit: 'The bets were [when I was working in Feith's office] 'How long would it be', not whether we would do Iran, but how long it would be after Iraq that they would go into Iran'. Voorbereidingen Iranoorlog op hoogste politieke niveaus Begin april schrijft Hersh in zijn inmiddels beruchte artikel The Iran Plans: 'In recent weeks, the President has quietly initiated a series of talks on plans for Iran with a few key senators and members of Congress, including at least one Democrat. A senior member of the House Appropriations Committee, who did not take part in the meetings but has discussed their content with his colleagues, told me that there had been “no formal briefings,” because “they're reluctant to brief the minority. They're doing the Senate, somewhat selectively.”' De Engelse regering heeft naar verluid ook al gesprekken gevoerd, zij het met militaire strategen: 'The Government is to hold secret talks with defence chiefs tomorrow to discuss possible military strikes against Iran', schrijft The Sunday Telegraph, die een bron citeert in het ministerie van Buitenlandse zaken: 'The belief in some areas of Whitehall is that an attack is now all but inevitable. There will be no invasion of Iran but the nuclear sites will be destroyed.  This is not something that will happen imminently, maybe this year, maybe next year. Jack Straw is making exactly the same noises that the Government did in March 2003 when it spoke about the likelihood of a war in Iraq." Then the Government said the war was neither inevitable or imminent and then attacked."'Hersh: 'The House member said that no one in the meetings “is really objecting” to the talk of war. “The people they're briefing are the same ones who led the charge on Iraq. At most, questions are raised: How are you going to hit all the sites at once? How are you going to get deep enough?” (Iran is building facilities underground.) “There's no pressure from Congress” not to take military action, the House member added. [...] One former defense official, who still deals with sensitive issues for the Bush Administration, told me that the military planning was premised on a belief that “a sustained bombing campaign in Iran will humiliate the religious leadership and lead the public to rise up and overthrow the government.” He added, “I was shocked when I heard it, and asked myself, ‘What are they smoking?'”' Denk hierbij aan dit citaat uit een eerder artikel van Hersh: '“The idea that an American attack on Iran's nuclear facilities would produce a popular uprising is extremely illinformed,” said Flynt Leverett, a Middle East scholar who worked on the National Security Council in the Bush Administration.' Amerikaanse troepen al op de grond in Iran Luchtmachtkolonel b.d., auteur en war game-specialist Sam Gardiner wordt in de documentaire Planspiel Iran geïnterviewd naar aanleiding van een wargame die hij kort ervoor heeft gehouden met militaire specialisten, januari 2005: 'There are probably three phases to be unfold. One phase is the phase of preparation by the Unites States to pressure Iran. [...] The second phase is the phase in which the United States would attempt to sell the people of the U.S. as well as the world that something needs to be done about Iran. [...] The idea will be to create a crisis, so that the people believe something has to be done [...] The third phase would be the phase of doing it.' Een van de deelnemers aan de wargame is CIA-veteraan Ray McGovern. Hij weet dat parallel aan deze zichtbare fases er ook clandestine fases plaatsvinden, namelijk die van de militaire voorbereidingen in Iran, waarover in deze DeepJournal-serie al vaker is geschreven. 'This is no acadademic exercise. The templating, getting the electronic order of battle, any cross border excursions, these are precisely the kinds of things that you would do prior to waging war or prior to making air strikes against Irans nuclear facilities', zegt McGovern in de documentaire. 'Central Command and Strategic Command planners are identifying targets, assessing weapon-loads and working on logistics for an operation, the Sunday Telegraph has learnt. [...] "This is more than just the standard military contingency assessment," said a senior Pentagon adviser. "This has taken on much greater urgency in recent months."' Hersh: 'If the order were to be given for an attack, the American combat troops now operating in Iran would be in position to mark the critical targets with laser beams, to insure bombing accuracy and to minimize civilian casualties. As of early  winter [2005], I was told by the government consultant with close ties to civilians in the Pentagon, the units were also working with minority groups in Iran, including the Azeris, in the north, the Baluchis, in the southeast, and the Kurds, in the northeast. The troops “are studying the terrain, and giving away walking-around money to ethnic tribes, and recruiting scouts from local tribes and shepherds,” the consultant said. One goal is to get “eyes on the ground”—quoting a line from “Othello,” he said, “Give me the ocular proof.” The broader aim, the consultant said, is to “encourage ethnic tensions” and undermine the regime.'Sam Gardiner kan deze samenwerkingsverbanden in zekere zin bevestigen omdat hij begin april van de Iraanse ambassadeur voor het internationale atoomagenschap hoorde [WMV, transcript] dat in Iran troepen zijn gearresteerd die hebben toegegeven te hebben meegewerkt met in Iran aanwezige Amerikaanse troepen. Volgens een 'senior British intelligence official' gaat het om een 'US Special mission unit [...] called by codenames', schrijft RawStory. Gardiner vraagt zich af of het Congres hier wel toestemming voor heeft gegeven. Maar toestemming is niet nodig omdat de troepen niet van de CIA zijn, maar van het leger. Deze strategie is afkomstig van defensieminister Donald Rumsfeld 'which was made official policy in the Pentagon's Quadrennial Defense Review, published in February', schrijft Hersh. Vorig jaar oktober was in deze DeepJournal-serie al te lezen dat de VS nog een andere controversiële strategie toepassen, door het gebruikmaken van een organisatie die op de officiële Amerikaanse lijst van terreurorganisaties staat, de MEK. Deze terreurgroep heeft ondermeer Amerikaanse slachtoffers gemaakt, maar werden na de Amerikaanse inval in Irak met het oog op Iran zo goed als ongemoeid gelaten, aldus een 'former counterintelligence official': '“The US army secured a key MEK facility 60 miles northwest of Baghdad shortly after the 2003 invasion, but they did not secure the MEK and let them basically be because [then Deputy Defense Secretary Paul] Wolfowitz was thinking ahead to Iran”'. Sommige MEK-leden zijn nu '"renamed" in accordance with a plan conceived by Secretary of Defense Donald Rumsfeld so that they could be "converted" into a military special ops team', meldt RawStory dat hieromtrent een 'UN official close to the Security Council' interviewt die vertelt 'that the newly renamed MEK soldiers are being run instead of military advance teams, committing acts of violence in hopes of staging an insurgency of the Iranian Sunni population.' De UN official concludeert: '“We are already at war”'. RawStory: 'In a stunning repeat of pre-war Iraq activities, the Bush administration continues to publicly call for action and pursue diplomatic solutions to allegations that Iran is bomb-ready. Behind the scenes, however, the administration is already well underway and engaged in ground operations in Iran.' Plannen VS suggereren nucleaire aanval en lappendeken Een wargame die Gardiner eind 2004 hield ten behoeve van een artikel in The Atlantic Monthly toonde allerlei strategische problemen bij de huidige situatie met Iran. Bijvoorbeeld dat Israël alléén te zwak is om de vele Iraanse probleemgebieden, zoals nucleaire installaties en vliegvelden, te neutraliseren; wel zou Israël een begin kunnen maken -eventueel na een al dan niet vermeende provocatie door Iran- waarna de VS Israël zoals beloofd zullen bijstaan. Een ander probleem is dat de VS weinig troepen beschikbaar hebben, kwetsbaar zijn door hun aanwezigheid in Irak (om het over terroristische aanslagen door Iran op Amerikaanse doelen elders in de wereld nog maar niet te hebben) en zouden kunnen worden aangevallen tijdens de opbouw naar een meer conventionele oorlog.  Een beperkte luchtaanval daarentegen toont zijn beperkingen in dat het een gefrustreerd Iran achterlaat dat na een wederopbouw gevaarlijker is dan ooit. Het enige dat lijkt over te blijven, en dat niet in het artikel wordt genoemd, is een aanval op afstand vanuit de lucht en vanaf de zee waarbij wordt gebruikgemaakt van nucleaire wapens teneinde zo hard en zo uitgebreid toe te slaan dat Iran daarna geen gevaar meer kan vormen. Voeg hierbij de neoconservatieve hoop dat na een uitschakeling van het huidige regime een democratische beweging op gang komt, gecombineerd met het geloof in het fenomeen van de preëmptieve nucleaire aanval [animatie bunker buster] en dit scenario ziet er niet heel ongeloofwaardig uit. Bijkomend voordeel voor de Bush-regering kan zijn dat de lappendeken die nu zichtbaar is in Irak, dan compleet is met het gebied dat vroeger Iran was en daarmee geschikt is gemaakt voor een verdeel- en heers-scenario, een onderwerp waarover meer is te lezen in deel drie van deze serie.Bij dit vermoedde strategische belang ziet Newsweek's Michael Hirsh, terplekke aanwezig in Irak, de realiteit van een verscheurd land; een versnipperde structuur, bijeengehouden door Amerikaanse belangen. In de openingszin van zijn artikel schrijft hij: 'As Iraq fractures along multiple religious and ethnic lines, only one force seems to be holding it together: American involvement.' Verder schrijft hij: 'The danger in other words is that Iraq's devolution into "regionalization" doesn't stop there but keeps on going, breaking up slowly like fractured glass. The logical conclusion is that Iraq may no longer be able to exist, as Iraq, without the glue of American involvement-in politics, in security, in Iraq's very sense of national identity.' Hij ziet hoe zelfs binnen groepen strijd wordt geleverd: '[...] what we're seeing is no longer just "sectarian war" [...] between Shiites and Sunnis, with the Kurds sitting it out for the moment. The new emerging issue [...] is tensions within the sects, among Shiite groups and Sunni groups, or intra-sectarian war.'
DeepJournal
Sign up for the free mailing list. |
|
9 September 2013
Why is Syria under attack? - Part 4
‘Syria’ is about power, money, influence and energy
8 September 2013
Why is Syria under attack? - 3
Syria and Iran are like pieces on a geopolitical chessboard
7 September 2013
Why is Syria under attack? - Part 2
On the interests of the parties involved in the Syrian conflict and the role of the media
6 September 2013
Why is Syria under attack? - Part 1
Who is behind the chemical weapons attack in Syria?
1 April 2013
Albert Spits: Creëer je eigen financiële veiligheid
Beluister het interview
|