Door Daan de Wit

In een artikel vol verregaande uitspraken van Kamerleden over Iran, schrijft Nu.nl: 'Uit de bevindingen van de IAEA blijkt dat Iran bezig is met de ontwikkeling van een nucleair wapen.' Maar wat zijn de feiten? Na lezing van het IAEA-rapport schrijven twee voormalig Midden-Oostendeskundigen van de Amerikaanse Veiligheidsraad, Flynt Leverett en Hillary Mann, dat er inclusief de opstellers van het rapport nog nooit iemand is geweest die 'ever produced a shred of evidence that Iran has ever actually tried to build a nuclear weapon or taken a decision to do so.' De discrepantie tussen de opgewonden meningen van de Kamerleden en de feiten zoals gepresenteerd door Leverett, Mann, mijn boek De Volgende Oorlog en deze DeepJournal-serie over Iran is erg groot.

'Het bewijs dat het Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA) zegt te hebben over een Iraans kernwapenprogramma is gefabriceerd’, zegt de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Ali Akbar Salehi. Wat Salehi beweert, is bepaald niet onmogelijk. Sterker, het zou niet voor het eerst zijn dat er bewijs is gefabriceerd door het Westen om een militair conflict te forceren. Concrete voorbeelden hiervan heb ik uitgebreid beschreven in mijn boek De Volgende Oorlog – De aanval op Iran – Een voorbeschouwing. De voorbeelden gaan deels over de voorbereidende fase voor de oorlog met Irak, maar gaan vooral over de aanloop naar de volgende oorlog, die tegen Iran: ‘Met de aanloop naar de Irakoorlog nog vers in het geheugen, is het opvallend om te zien hoe de afgelopen jaren met betrekking tot Iran eenzelfde weg wordt bewandeld als in de aanloop naar de oorlog met Irak.’ Het boek toont aan hoe de inmiddels beruchte strategie die is toegepast bij de Irakoorlog nu wordt gebruikt om een oorlog met Iran te realiseren. Wat afwijkt, is het tijdspad bij deze oorlog. Dat is veel langer dan bij de Irak-oorlog, maar daar is ook alle reden toe. Redenen die in het boek uitvoerig ter sprake komen.

Nobelprijswinnaar Mohamed ElBaradei, het vorige hoofd van het IAEA, weigerde gebruik te maken van inlichtingen die hij niet zelf had verzameld. Dat is iets waar zijn opvolger, de Japanner Amano, geen moeite mee heeft. The Guardian las de door WikiLeaks gelekte Amerikaanse ambassade-documenten over zijn nipt gewonnen aanstelling en kopte, de Amerikanen citerend: 'New nuclear chief a 'once-a-decade' chance to shake up UN bureacracy'. Amerikaanse diplomaten noteren enthousiast dat hun eerste ontmoeting 'illustrates the very high degree of convergence between his priorities and our own agenda at the IAEA.' De goed ingevoerde Flynt Leverett schrijft: 'An October 2009 cable from the U.S. mission to the IAEA, published last year by Wikileaks, see here, reported that Amano had “reminded [the U.S. Ambassador to the IAEA] on several occasions that he would need to make concessions” at times to developing countries, “but that he was solidly in the U.S. court on every key strategic decision”, including “the handling of Iran’s alleged nuclear weapons program.”' 

Justin Raimondo, die de kwestie Iran al langer volgt, schrijft terecht: 'While the report attributes its information to “Member States,” why will I not be surprised if this “intelligence” comes from the same folks who brought us the Niger uranium forgeries?' 'Member states' betekent grotendeels Israël en de VS, landen met grote belangen. Over de inhoud van het rapport schrijft Raimondo: 'If you wade through the International Atomic Energy Agency’s much-awaited report [.pdf] on Iran’s alleged pursuit of nuclear weapons technology – a fate I wouldn’t wish on anyone – what you’ll find is a studious ambiguity. “May,” “might,” and “could” are words that modify practically every assertion of Iranian perfidy.' Daarbij wijst Leverett erop dat niets wat Iran doet op nucleair gebied de grenzen overschreidt van het non-proliferatieverdrag.

Iran ontkent de nieuwe aantijgingen in het IAEA-rapport, ontkent het bezit van een kernwapen te ambiëren, heeft er zelfs een fatwa tegen uitgevaardigd en zegt te werken aan kernenergie. Dat gegeven wordt met het oog op de gas- en olievoorraad van het land overigens vaak met scepsis ontvangen, maar de vraag is of dit terecht is, daar recent bekend werd dat olieproducent Saoedie-Arabië 16 kernreactoren gaat bouwen.