Onder druk van VS zet wereld Iran in een hoek
Nieuwe politiek in Canada sinds vorige week maandag: 'Canada reversed itself on Monday and said it would supply material for India's atomic energy program, even though India has tested nuclear bombs in the past', schrijft Reuters. '[The Canadian] government's sudden decision — with no prior notice and no parliamentary debate — to open our nuclear gusher to India [...] makes a mockery of Canada's longstanding advocacy of the Nuclear Non-proliferation Treaty, which nuclear armed India refuses to sign', schrijft The Toronto Star die meteen ook de de achterliggende politiek blootlegt: 'The move mimics the Bush administration's equally sudden and sweeping policy change to extend broad nuclear co-operation to India — in return for its support in curbing the Iranian nuclear program.' Afgelopen woensdag verbaasde India de wereld en vooral Iran, door de resolutie van het internationaal atoomagentschap IAEA te steunen die dreigt Iran voor de Veiligheidsraad te dagen. 'George W. Bush got nuclear proliferator Pakistan to also vote against Iran. And he convinced China and Russia, Iran's other friends, to abstain', schrijft The Toronto Star. Heel geheim is de politiek van de VS inzake Iran niet:'"We have a patient long-term strategy," Undersecretary of State Nicholas Burns said after the vote. 'It's to isolate Iran on this question; it's to ratchet up the international pressure on Iran," and assemble the kind of global coalition against Iran that helped persuade North Korea to give up its nuclear weapons last week', schrijft The Washington Post.

Betrokkenheid Rusland en China vergroot omvang eventueel conflict met Iran
Iran wordt in een hoek gedrukt, maar zal niet alleen komen te staan, waardoor de kans op een beperkt conflict niet groot is. Dit wordt duidelijk als de onderlinge banden in ogenschouw worden genomen tussen Iran, Rusland en China. Rusland en Iran hebben eerder dit jaar een nucleaire overeenkomst getekend, de landen werken samen aan project rondom communicatiesatellieten, Iran exporteert sinds kort en voor de komende vijfentwintig jaar gas naar China dankzij een contract ter waarde van honderd miljard dollar, en Rusland en China voorzien Iran al jaren van wapens. Auteur Webster Tarpley wiens artikelen in deze serie vaak worden geciteerd, wijst in een artikel op een nieuwe materialisatie van de banden tussen Rusland en China nu zij recent hun eerste gezamenlijke militaire oefening hebben gehouden, Peace Mission 05: 'A total of 18 jet fighters in nine batches launched air strikes on "enemy troops," their "central command" and "defences."' Tarpley: 'At the same time, intelligence agencies of Russia, Kazakhstan, Ukraine, and Belarus held a drill involving the prevention of terror attacks on energy assets. Between August 22 and August 30 the combined air defense forces of the Commonwealth of Independent States will drill warding off air attacks around Astrakhan at the northern end of the Caspian Sea. The hypothetical aggressor was, once again, clearly the United States.'

In een ander artikel wijst Webster Tarpley op Tony Benn, 'the grand old man of the left wing of the British Labour Party' die in The Guardian zijn commentaar opent met de zin: 'Now that the US president has announced that he has not ruled out an attack on Iran, if it does not abandon its nuclear programme, the Middle East faces a crisis that could dwarf even the dangers arising from the war in Iraq.'

VS, Israël en Engeland verwijten Iran wat ze zelf doen
Tony Benn schrijft in zijn commentaar in The Guardian dat in het geval van een oorlog tegen Iran 'We would be told that it had been done to uphold the principles of the nuclear non-proliferation treaty (NPT) - an argument that does not stand up to a moment's examination.' De Europese Unie vindt dat Iran het nonproliferatieverdrag schendt. Benn laat de andere kant zien van de argumenten die worden gebruikt tegen Iran door te schrijven dat 'the Americans have launched a programme that would allow them to use nuclear weapons in space, nuclear bunker-busting bombs are being developed, and depleted uranium has been used in Iraq - all of which are clear breaches of the NPT. Israel, which has a massive nuclear weapons programme, is accepted as a close ally of the US, which still arms and funds it.' Vanwege de afhankelijkheid van Engeland ten opzichte van de VS met betrekking tot de Britse verdediging (zie vorige hoofdstuk) kan het nu nogmaals gebeuren dat 'Britain could be assisting America to commit an act of aggression under the UN Charter, which could risk a major nuclear disaster, and doing so supposedly to prevent nuclear proliferation, with the real motive of making it possible for us to continue to break the NPT in alliance with America. The irony is that we might be told that Britain must support Bush, yet again, because of the threat of weapons of mass destruction, thus allowing him to kill even more innocent civilians.'

De nieuwe Iraanse premier Mahmoud Ahmadinejad zet de beschuldigingen aan zijn land in perspectief: '"A country, which possesses the biggest nuclear arsenal, embarks on proliferation of nuclear weapons in defiance of the safeguards and threatens to use them against others, is not competent to comment on peaceful use of nuclear know-how by other states." [... Ahmadinejad] stressed that instead of raising any claims, such a country should be brought under the supervision of the International Atomic Energy Agency (IAEA) and be accountable for its conducts and measures.'

Iran ten onrechte beschuldigd
The Hindu schrijft dat het onredelijk zou zijn Iran voor de Veiligheidsraad te dagen (precies waarmee nu wordt gedreigd) omdat het internationale atoomagentschap IAEA 'in the past two years, has found discrepancies in the utilisation of nuclear material in as many as 15 countries. Among these are South Korea, Taiwan, and Egypt.' De krant heeft het onderwerp uitgediept en somt drie argumenten op die aantonen dat het dagen voor de Veiligheidsraad niet correct zou zijn: 'First, the NPT allows uranium conversion and other processes central to enrichment. Secondly, the Esfahan facility is under IAEA safeguards and as recently as September 2, i.e. nearly a month after Iran resumed uranium conversion there, the Director-General of the Agency, Mohammad El-Baradei, certified that "all the declared nuclear material in Iran has been accounted for and, therefore, such material is not diverted to prohibited activities."' Ten derde meent The Hindu dat het niet is verboden het vrijwillig tijdelijke staken van het proces om te komen tot het voorstadium van het verrijken van uranium te beëindigen, zoals Iran recentelijk heeft gedaan.

Webster Tarpley schrijft: 'Underlying the entire Iran nuclear question is the hypocrisy of the double standards applied by the US. Just a few weeks earlier, the US had granted India various forms of nuclear assistance, despite India's active nuclear bomb program. Brazil was getting ready to export nuclear fuel, and yet was not targeted in the same way as Iran. The lesson is clear: countries the US is seeking to cultivate are not harassed, but critics of US policy are put through the wringer.'

Newsweeks Dickey: Wens nucleaire energie Iran redelijk
Vorige week verscheen in Newsweek een column van Christopher Dickey die opende met de zin: 'As oil prices soar, so will demands for atomic energy. Iran knows this and Americans should, too. Why it's time to rethink the global approach to nuclear proliferation.' De schrijver van het artikel geeft aan dat er slechts verdachtmakingen mogelijk zijn in het geval van Iran, er zijn geen feiten die duiden op gevaar. Verder schrijft Dickey dat de productie van energie uit nucleair materiaal -zelfs voor een olierijk land als Iran- redelijk is. Hij voegt daaraan toe: 'And when [premier] Ahmadinejad coined the phrase "nuclear apartheid," he nailed it: "We are concerned that once certain powerful states [read: the United States and Europe] completely control nuclear energy resources and technology, they will deny access to and thus deepen the divide between powerful countries and the rest of the international community," said the Iranian president. "When that happens, we will be divided into light and dark countries." Literally.'

Tarpley: Strategie bij aanval Iran is verdeel en heers
Niet iedereen ziet als doelen van de komende oorlog slechts strategische oliebelangen en militaire belangen voor de VS en het wegnemen van een dreiging voor Israël tegen Iran. Webster Tarpley vindt een interessante reden voor de aanval op Iran in de strategie van verdeel en heers; dezelfde strategie die volgens hem nu wordt toegepast in Irak. Hij haalt Bernard Lewis aan, thans emeritus professor, ten tijde van WOII een agent van het 'British Arab Bureau, the imperialist agency charged with keeping the Arab world weak so as to preserve London's domination'. Tarpley schrijft: 'Over more than a century, the British have sought to control the Arab and Islamic sense of identity by finding, publicizing, and glorifying the most backward and self-destructive tendencies in one and a half millennia of Moslem history, attempting to accredit these as the true essence of Islam. Bernard Lewis' glorification of Moslem irrationalism thus prepares the way for the ideology attributed to al Qaeda. Lewis' second idea is that the existing Arab countries are illegitimate, and need to be carved up into a crazy quilt of ridiculous petty states who will be unable to threaten any important interest of Anglo-American imperialism.' Tarpley ziet in Lewis een volgeling van T. E. Lawrence (of Arabia), wiens doel naar eigen zeggen was: '[...] the breakup of the Islamic bloc and the disruption of the Ottoman Empire [...]. [...] If properly handled the Arab states would remain in a state of political mosaic, a tissue of jealous principalities incapable of cohesion, and yet always ready to combine against an outside force.' Tarpley: 'In other words, the eternal British mantra of divide and conquer, now embraced with giddy enthusiasm by fanatical parvenu neocons, greedy barbarian Bushmen, and cost-plus arrivistes along the Potomac.'

Lubbers liet atoomgeleerde lopen in opdracht van CIA
Seymour Hersh schrijft medio januari in The New Yorker over een van de voordelen voor Pakistan van het meewerken met de VS: 'The official added that the government of Pervez Musharraf, the Pakistani President, has won a high price for its coöperation—American assurance that Pakistan will not have to hand over A. Q. Khan, known as the father of Pakistan's nuclear bomb, to the I.A.E.A. or to any other international authorities for questioning.' Die hoge prijs was al eerder binnengehaald, bleek ruim een half jaar na het artikel van Hersh. Toen bevestigde voormalig premier Ruud Lubbers tegenover het VPRO-radioprogramma Argos dat de CIA in 1975 en in 1986 hem vroeg Khan te laten lopen. Eerder deze maand schrijft NRC Handelsblad naar aanleiding van een uitzending van Nova: 'Het strafdossier van de Pakistaanse kerngeleerde Khan is zoekgeraakt in het archief van de rechtbank Amsterdam. Daar was hij veroordeeld wegens diefstal van geheime informatie over kernwapens. Rechters en de archivaris hebben geen idee waar het dossier is gebleven'. Het zoekraken is gebeurd in opdracht van de CIA, meent scheidend vice-president van de Amsterdamse rechtbank mr. Anita Leeser. Een aantal dagen later reageert de NRC met een artikel met de kop: ''CIA hierbij betrokken? Waanzin''.