Door Daan de Wit

De informatie-oorlog die nu woedt rond Iran is deel van het lopende conflict met het land. Het is onderdeel van de jarenlange voorbereiding van een oorlog tegen Iran, geënt op het stramien van de verovering van Irak.

Andere delen van het conflict betreffen de sancties, het door Israël testen van een lange-afstandsraket die in staat is een nucleaire lading te dragen en Iran te raken, de sabotages op Iraans grondgebied, de cyberaanvallen, de militaire oefeningen in Sardinië en de aanslagen op Iraanse atoomgeleerden. De aanslagen zijn waarschijnlijk deel van een Amerikaans programma ter waarde van 400 miljoen dollar, begonnen onder president Bush en gecontinueerd onder president Obama ‘voor het uitbreiden van geheime operaties in Iran die tot doel hebben het regime te destabiliseren en eventueel met hulp van militair ingrijpen omver te werpen.’

Onder Bush werd actief vermeden dat er een geweldloze oplossing zou komen van het ‘probleem Iran’. Er werd aangestuurd op een militaire confrontatie, een strategie die onder Obama niet lijkt te zijn verlaten. De Teheran Times schrijft begin november: 'Supreme Leader of the Islamic Revolution Ayatollah Seyyed Ali Khamenei has said that Iran has one hundred indisputable documents that prove the United States’ involvement in terrorist actions and assassination plots in Iran and the region and will release them to the public.' Het is de vraag of het veel uitmaakt. De oorlog met Iran is allang begonnen. Een militair conflict is daarin slechts een fase, net als bij Irak.

Debka File, een publicatie die de stem verwoordt van het Israëlische militaire establishment, zegt te weten dat de laatste Israëlische ministers die tegen een aanval op Iran waren nu om zijn. Het artikel eindigt met woorden die de teneur weergeven van veel Irannieuws van de afgelopen tijd, de hoop op een self fulfilling prophecy: 'The former routine putdowns from Washington sources asserting a) that Israel was not up to a lone military operation and that anyway b) it would only have the limited effect of putting the Iranian weapons program back four years, are no longer heard - especially since the US Defense Secretary Leon Panetta visited Israel last month.' Tijdens dat bezoek heeft Panetta niet de belofte gekregen dat bij een Israëlische aanval eerst wordt overlegd met de VS. Daarbij komt dat Israël zich verzekert voelt van Amerikaanse steun bij een tegenaanval door Iran. Wat ook bijdraagt aan het vertrouwen van Israël is de ruime aanwezigheid van Amerikaanse troepen in de regio. Het troepenaantal dat in Irak wordt verlaagd, wordt in Koeweit en de rest van de regio juist verhoogd.

Vaak wordt met betrekking tot het Midden-Oosten gesproken in termen van stabiliteit. Zoals door de hoogste Amerikaanse militair Mike Mullen, die voorafgaand aan zijn pensioen zijn bezorgdheid uitsprak over een oorlog tegen Iran vanwege de instabiliteit die dat zou veroorzaken. Met 'instabiliteit' bedoelt Mullen dat de huidige machtsverhouding wordt verstoord. Maar die verhouding is op dit moment uit balans: in het Midden-Oosten is Israël de enige met een kernwapen. Als Iran eveneens een kernmacht wordt, zou dat de machtsverhouding minder scheef maken. Beide landen zijn dan in staat elkaar te vernietigen en zullen dientengevolge wel oppassen dat te doen. Het is dus maar de vraag of Mullen gelijk heeft of dat juist het tegenovergestelde zal gebeuren als Iran over een kernwapen beschikt. Waar een oorlog tegen Iran in ieder geval onvoordelig voor is, is voor de balans van de markten en de olieprijs. Een oorlog met Iran kan, helemaal in deze instabiele tijden, een zeer ontwrichtend effect hebben.