Door Daan de Wit

De CIA-adviezen om de bevolking van Europa te beïnvloeden zodat het de missie in Afghanistan blijft steunen, krijgt in Nederland en daarbuiten veel aandacht. Maar bij een militair conflict is oorlog slechts een fase in de strijd. De grootste strijd is die om de hearts and minds van het grote publiek. Het bijzondere aan de affaire rond het document is dan ook niet de inhoud, maar dat iedereen het nu kan lezen.

Boven het CIA-document staat: 'Waarom het rekenen op apathie mogelijk niet voldoende Is'. Het document vervolgt: 'Het vallen van de Nederlandse regering over de troepenbijdrage aan Afghanistan laat de kwetsbaarheid zien van de Europese steun aan de door de NAVO geleide ISAF-missie'. De opstellers van het CIA Red Cell-rapport vrezen dat de apathie kan omslaan als er in de zomer, waarvan is voorspeld dat die bloedig kan zijn, veel slachtoffers zullen vallen. Dan zou het probleem kunnen ontstaan dat, zoals ook in Nederland gebeurde, politici gaan luisteren naar de stemgerechtigde kiezers. Het is daarom volgens de auteurs van belang om de publieke opinie te beïnvloeden.

Het document is schokkend, maar de realiteit is dat de inhoud de regel bevestigt.

In mijn boek De Volgende Oorlog - De Aanval op Iran - Een voorbeschouwing heb ik een aantal feiten over dit soort beïnvloeding op een rij gezet. Op pagina 156 staat: 'Begin 2008 beschrijft auteur Nick Davies, bekend van het boek Flat Earth News, hoe het de strategie van inlichtingendiensten is geworden om actief de perceptie van het publiek te manipuleren. In Engeland is er het Directorate of Targeting and Information Operations van het ministerie van Defensie. Voor hun ‘InfoOps' – informatieoperaties – werken zij samen met specialisten van vijftien psychologische operaties van het Defense Intelligence Security Center in Chicksands, Bedfordshire en met de Amerikaanse PR-firma The Rendon Group.

Informatieoperaties
Over Amerika schrijft Davies: ‘Het Pentagon heeft nu “informatieoperaties” als zijn vijfde “kernmacht” ingesteld, naast land, zee, lucht en speciale eenheden.' Vanaf oktober 2006 heeft iedere brigade, divisie en corps in het Amerikaanse leger zijn eigen ‘PsyOp'-afdeling [psychologische operaties] die materiaal produceert voor lokale media. Voor de landelijke en daarmee vaak de wereldwijde media zet het Pentagon een ‘Trojaans mediapaard' in, zoals The New York Times in 2008 het noemt. Na een beroep te doen op de wet openbaarheid van bestuur ontdekt de krant in 2008 dat het Pentagon de onzichtbare hand is achter veel van de militaire analisten die bijna voortdurend in de media het Amerikaanse publiek inlichtten over de oorlog in Irak.'

Pagina 19: 'In mei 2007 wordt bekend dat president Bush een document heeft ondertekend dat het voor de CIA mogelijk maakt om ‘zwarte' propaganda- en desinformatiecampagnes uit te voeren die het regime in Teheran moeten destabiliseren, en Amerika zet ondermeer de terroristische groepen Jundullah en Mujahedin e-Khalq (MEK) in voor militaire handelingen en sabotageacties.'

Vlaggetjes
In hoofdstuk 4, De aanloop naar de oorlog met Irak, staat: 'Het uiteindelijke document [met de Britse 45-minuten claim over het wapenarsenaal van Saddam] wordt samengesteld door twee mensen van het perskantoor van Downing Street en twee van het Coalition Information Center. Dit informatiecentrum is in oktober 2001 in opdracht van het Witte Huis en Downing Street opgericht door Karen P. Hughes en John Rendon, van The Rendon Group. Dit is dezelfde organisatie die aan de wieg staat van het Iraqi National Congress van Ahmed Chalabi en eerdere successen behaalde in de aanloop naar eerste Irakoorlog. John Rendon: ‘Heeft u zich ooit afgevraagd hoe de bevolking van Koeweit-stad, na zeven lange en pijnlijke maanden gegijzeld te zijn, in staat was [te kunnen wapperen] met Amerikaanse vlaggetjes en, evenzogoed, met die van coalitielanden?... Wel, dan weet u nu het antwoord. Dat was een van de dingen die ik toen deed.''