Door Daan de Wit

Enkele journalisten vermoeden dat de aanslagen in Londen niet werden uitgevoerd door moslimterroristen, maar door een Westerse geheime dienst die werkt volgens het motto 'verdeel en heers'. In deze DeepJournal worden de belangrijkste feiten genoemd die zij aanvoeren.

Radiopresentator Alex Jones en auteur Paul Joseph Watson gaven samen als eersten ruime aandacht aan uitspraken bij de BBC van voormalig medewerker van de anti-terrorismeafdeling van Scotland Yard Peter Power. Hij is tegenwoordig directeur van Visor Consultants dat op het moment van de aanslag een oefening hield die precies behandelde wat terplekke werkelijkheid werd, zoals beschreven in deel 1 van deze DeepJournal. In een televisieinterview [WMV] zegt Power over dat moment: 'We had to suddenly switch an exercise from fictional to real'. De grote vraag bij deze uitspraak is waarom de deelnemers aan de oefening-die-realiteit-werd niet meteen hun biezen pakten en naar huis gingen, maar het spel opeens als realiteit gingen uitvoeren, sterker nog: kònden uitvoeren.

Opdrachtgever oefening is brein achter aanslagen
Jones en Watson behandelen in een follow-up-artikel de email die Power sinds kort standaard retour stuurt aan mensen die hem vragen stellen over de bewuste oefening. De reactie bevat aanwijzingen die bevestigen wat de auteurs eerder al schreven, namelijk dat de aanslag op Londen een false flag operation was, dus een operatie die de schuld van een aanslag in de schoenen schuift van de vijand. Power schrijft in zijn reactie: 'In short, our exercise (which involved just a few people as crisis managers actually responding to a simulated series of activities involving, on paper, 1000 staff) quickly became the real thing and the players that morning responded very well indeed to the sudden reality of events.' Jones en Watson reageren enigzins verbaasd: 'As we have asked before, if the exercise was a mere coincidence and was not related to any government agency or command structure which was involved in managing the aftermath of the attacks, then why did the crisis managers respond to the real thing? If they were actively involved in the command structure that managed the crisis, then they must have been hired by a sector of government in the first place. Power himself has worked for Scotland Yard.'

Jones en Watson noteren de voorlopig enig-mogelijke conclusie: 'The company that Visor were running the exercise for is not named by Power. If Visor switched to real time management of the bombings, who else could the company be but London Underground or one of their affiliates?'. Als de oefeningen inderdaad werden gedaan voor en met medewerkers van de London Underground of een van hun afdelingen, dan betekent dit dat de bedenker van de oefening direct te maken heeft met de aanslagen. De bedenker kan de deelnemers aan de oefening hebben gebruikt met of zonder hun medeweten. De achterliggende gedachte bij de conclusie van Jones en Watson is dat de opdrachtgever van de oefeningen het brein moet zijn achter de aanslagen. Als dit de waarheid is, betekent dat automatisch dat de bommenleggers onschuldig zijn en onderdeel van een cover story met twee mogelijke scenario's:

Bommenleggers mogelijk deel van cover story 7/7
1. De bommenleggers hebben helemaal geen bommen gelegd en zijn net als de andere slachtoffers ten prooi gevallen aan bommen die al eerder waren geplaatst.
2. De bommenleggers deden mee aan de oefening en hadden zonder dat ze het wisten echte explosieven bij zich in plaats van namaak-explosieven.

Het eerste scenario doemt op als je de beelden ziet van de nabestaanden van de vermeende bommenleggers. Het ongeloof bij hen is zo groot dat het de aannemelijkheid vermindert dat de daders de daders waren. De bommenleggers zijn mensen van wie totaal niet bekend was dat ze ook maar enigszins fanatiek waren, "He didn't do anything other than British culture.", citeert CNN. Interviews op televisie lieten volslagen ongeloof zien, verteld werd dat Shehzad Tanweer alleen maar geïnteresseerd was in het bekijken op televisie van cricket. Een BBC-artikel doet het nog eens dunnetjes over: 'Parents at the school told the BBC the teaching assistant had been highly regarded by both children and parents.' De man had een kind, net als een ander teamlid. 'One neighbour said: "He didn't seem to be an extremist. He was not one to talk about religion. He was generally a very nice bloke." Despite the tributes, Mohammad Sidique Khan detonated enough explosives on a Circle Line train to kill seven people. Documents belonging to him were found near the Edgware Road blast.' Een van de vier droeg lange gewaden en een ander wordt omschreven als zeer religieus... Er zijn in het recente verleden palestijnen geweest die ondanks een goede opleiding, zelfs ondanks het hebben van jonge kinderen, toch zelfmoordaanslagen hebben gepleegd. Dus ook de vier vermeende Londense daders zouden het kunnen hebben gedaan, maar erg overtuigend klinkt het niet. De vier hadden ook al geen file bij de Britse geheime dienst. Hoe het ook zij, moslims in Engeland en de VS hebben zich in sterke bewoordingen uitgesproken tegen de aanslagen en beperken daarmee de schade die hun imago is aangedaan.

Het tweede scenario begint contouren te vertonen bij het lezen van deze zin: 'The four were captured on CCTV cameras at King’s Cross Thameslink station, laughing together and carrying rucksacks, minutes before they set off for their targets at 8.30am on July 7.' '[The] men were chatting "as though they were going on a hiking holiday"', schrijft Sky News. Dit tweede scenario neemt vastere vormen aan met het opmerkelijke nieuws waarmee de Engelse krant The Mirror vandaag opent, namelijk dat de bommenleggers retourtickets op zak hadden: 'EXCLUSIVE: WAS IT SUICIDE? Why did they buy return train tickets to Luton? Why did they buy pay & display tickets for cars? Why were there no usual shouts of 'Allah Akhbar'? Why were bombs in bags and not on their bodies?' De krant gaat er keurig politiek-correct vanuit dat de bommenleggers door Al Qaida bedrogen zijn. Maar Al Qaida bestaat niet - Bin-Ladenvideo's zijn nep - Osama bin Laden is dood, zo schreven we al eerder en zo zegt ook Tony Blair: '"Al Qaeda is not an organization. Al Qaeda is a way of working ... but this has the hallmark of that approach."' The Mirror: 'A security source said: "If the bombers lived and were caught they'd probably have cracked. Would their masters have allowed that to happen? We think not." The evidence is compelling: The terrorists bought return rail tickets, and pay and display car park tickets, before boarding _ a train at Luton for London. None of the men was heard to cry "Allah Akhbar!" - "God is great" - usually screamed by suicide bombers as they detonate their bomb. Their devices were in large rucksacks which could be easily dumped instead of being strapped to their bodies. They carried wallets containing their driving licences, bank cards and other personal items. Suicide bombers normally strip themselves of identifying material. [...] Our source disclosed: "The theory that they were not a suicide squad is gathering pace. They were the weakest link.'

Nog voordat bekend was dat de bommenleggers retourtickets bij zich hadden, schrijven Jones en Watson in punt twee van How the Government Staged the London Bombings in Ten Easy Steps: 'Hire four Arabs and tell them they're taking part in an important exercise to help defend London from terrorist attacks. Strap them with rucksacks filled with deadly explosives. Tell the Arabs the rucksacks are dummy explosives and wouldn't harm a fly. [...] If at any stage of the attack your Arabs get caught, tell the police it was part of an exercise.' Maar als het goed gaat, is het een kwestie van een druk op de knop. Deze laatste mogelijkheid wordt ondersteund door informatie van 'Vincent Cannistraro, the former head of the CIA's counter-terrorism centre [who] told The Guardian that "two unexploded bombs" were recovered as well as "mechanical timing devices".'

Londense bommenleggers slachtoffers rollenspel oefening
Dezer dagen worden allerlei mensen gearresteerd in Pakistan en Egypte. Dat past in de werkwijze van Westerse geheime diensten die wel vaker samenwerken met buitenlandse agenten. Ook iets dergelijks was te zien bij de bomaanslag op het WTC in 1993 waarbij zes doden vielen. Het plan was toen dat bommenlegger en FBI-informant Emad Salem in het geniep nep-explosieven zou doen in de bom die hij fabriceerde, samen met de groep waarin hij was geïnfiltreerd, zo meldden we eerder. 'The FBI did not stick to the deal. The bomb exploded, so to speak, with the knowledge of the FBI. The Official story of the crime was quickly found: The criminals were evil Muslims', zegt de Duitse ex-minister en geheime-dienstenexpert Andreas von Bülow. Evil muslims is precies waarnaar het FBI ook nu weer op zoek is, om oefeningen mee te doen. Dat bleek woensdag uit het document-van-de-week van documentensite The Smoking Gun: 'The bureau is seeking bids from firms that can provide at least 60 civilian role players to staff these training scenarios [...]'. De conclusie van Jones en Watson over de Londense bommenleggers ligt in het verlengde hiervan. Zij schrijven in hun nieuwsbrief: 'It's beyond doubt that these four Muslims were framed. They were most likely hired as MI6 spies, sent to Pakistan and then brought back and told they were to take part in an important exercise to test national security. Give them the rucksacks, get them on the trains and then detonate the bombs remotely. Do you really believe for a second that guys with 8 month babies and guys who taught diasbled schoolchildren would want to blow themselves up and kill other innocent people?'.

Oefening Londen ideale dekmantel misdadig plan
John Leonard gaat verder op het scenario waarbij een oefening als dekmantel wordt gebruikt. Hij schrijft: 'Terrorism expert Webster G. Tarpley gives an example in his 9/11 Synthetic Terror: 'Staff exercises or command exercises are perfect for a rogue network which is forced to conduct its operations using the same communications and computer systems used by other officers who are not necessarily party to the illegal operation, coup or provocation as it may be. A putschist officer may be working at a console next to another officer who is not in on the coup, and who might indeed oppose it if he knew about it. The putschist's behavior is suspicious: what the hell is he doing? The loyal officer looks over and asks the putschist about it. The putschist cites a staff maneuver for which he is preparing. The loyal officer concludes that the putschist's activities are part of an officially sanctioned drill, and his suspicions are allayed. The putschist may even explain that participation in the staff exercise requires a special security clearance which the loyal officer does not have. The conversation ends, and the putschist can go on with his treasonous work'.

Dit is bijvoorbeeld hoe het ging op 11 september 2001 toen de wargames mogelijk maakten wat anderszins onmogelijk was geweest. Je kunt niet de duizenden mensen die verantwoordelijk zijn voor de verdediging van de VS onderdeel maken van je samenzwering. Je kunt wel hun systeem platleggen door massale oefeningen te houden die toevallig exact naspelen wat dan opeens echt gebeurt, waardoor iedereen in totale verwarring is als het opeens tovallig in het echt gebeurt, waardoor als mensen in actie willen komen ze bijvoorbeeld merken dat vanwege de oefening straaljagers niet beschikbaar zijn etc. Maar dat gaat over 11 september waarover we vele pagina's hebben volgeschreven. De vraag is nu: 'How could this have worked in London? Mr. Powers would be like the loyal agent without the supersecret clearance; his job in the drill was to unwittingly help provide camouflage. Several participants could be given the "play-acting" role of terrorists who plant bags with "fake" bombs in them at the appropriate point in the scenario—but this time, real bombs were substituted. Whether witting or not, they would run no risk of arrest—it was "just a drill." [...]', schrijft John Leonard.

Bommen gemaakt met militaire explosieven
Een andere aanwijzing voor het vermoeden dat 7/7 een false flag operation betreft, is afkomstig van The Times die op 12 juli schrijft: 'A SINGLE bombmaker using high-grade military explosives is believed to be responsible for building the four devices that killed more than 50 people last week, The Times can reveal. [...] “The nature of the explosives appears to be military, which is very worrying,” said Superintendent Christophe Chaboud, the chief of the French anti-terrorist police, who was in London to help Scotland Yard.' Eerder al zei de Engelse politie dat de bommen bestonden uit 'not homemade material'. Echter acht dagen na de aanslagen schrijft de NRC in een artikel op de voorpagina dat Engelse politiebronnen hebben verklaard dat de bommen 'waarschijnlijk [zijn] gemaakt met explosieve stoffen die gewoon bij apotheker en drogist te koop zijn'. Dit riekt naar damage control, rechtbreien van onwelvoegelijke informatie. Tarpley wijst in zijn boek 9/11 - Synthetic Terror Made in USA op het fenomeen van de eerlijke verslaggeving in de uren en dagen na een aanslag, informatie die pas later wordt aangepast en aangetast door spin en damage control. Denk hierbij ook aan de berichten over bomexplosies in het WTC voor dat ze instortten op 11 september.

Bomaanslagen treinen handelsmerk Westerse psy-war units
'Train bombings like London 7/7and Madrid 3/11 are a speciality of NATO psy-war units. The expert on this since 1978 has been Webster Tarpley, who shows in his latest book, 9/11 Synthetic Terror, how the bombing of Bologna Stazione Centrale in 1980 by the so-called Red Brigades is of one cloth with the Madrid bombings. The supposed "communist terrorist" Red Brigades were phonies, a patsy outfit created by Lodge P2, the neofascist shadow government with Italy in its grip. The Madrid train bombing suspects were police agents, also run by a neo-fascist falange: as Tarpley notes, one suspect admitted he worked for the old guard, the Guardia Civil, Unidad Central Operativa', schrijft John Leonard, de uitgever van het boek van Tarpley [Zie ook: Verslag toespraken DeepJournal en Webster Tarpley over 11 september in Rode Hoed, mei 2005].