Beluister het interview. MP3: delen 1, 2, 3.
Het transcript is verzorgd door Michiel Bezemer, Maarten van Dijk en Michel Steyger.

Door Daan de Wit
Stan van Houcke zegt over de neoconservatieven dat een van hun doelen is om greep op de olie te krijgen: 'De olieprijs wordt nu bepaald door de OPEC.' Zevenenzeventig procent van de olie in de toekomst komt uit 11 Opec-landen, op Venezuela na, alle naties met een overwegend islamitische bevolking. 67 procent van alle oliereserves op aarde liggen in 5 landen in het Midden-Oosten. Ondertussen groeit de vraag naar olie gigantisch, vooral vanuit China en India met hun miljardenbevolking en economische groei.

Wil de VS zijn hegemonie behouden en doorgaan met zijn enorme verspilling, dan zal het de oliebronnen moeten beheersen, 's wereld meest belangrijke grondstof, zo lieten de neo-conservatieven al meer dan een decennium geleden in officiële stukken weten. 'We zullen een greep moeten krijgen op het Midden-Oosten', dachten de neocons. Tot 1970 was Amerika zelfvoorzienend in olie, tegenwoordig moeten ze meer dan vijftig procent importeren. En dat komt voor het merendeel uit de OPEC-landen, inclusief Venezuela, wat een OPEC-land is. Dat verklaart ook waarom ze Chavez er daar ook graag uit willen zetten. Ze willen niet zozeer de olie in handen hebben, maar ze willen het beheersen. Ze willen kunnen zeggen: 'We draaien de oliekraan dicht'. China, want daar gaat het in feite om, is de nieuwe macht in de wereld, en heeft de olie van het Midden-Oosten heel erg dringend nodig. Daarom hebben de VS allerlei bases rondom China gelegd, net zoals ze vroeger dat deden rond de hele Sovjetunie, containment-politiek heet dat. Zodat ze straks tegen China kunnen zeggen: 'Luister, jullie moeten je wel een beetje houden aan de spelregels die wij bepalen, anders draaien we gewoon de oliekraan dicht'.' Van Houcke: 'Zo kunnen de VS ook de olieprijs bepalen. Het eerste en enige dat de Amerikaanse soldaten bewaakten toen ze het centrum van Bagdad hadden bereikt was het ministerie van olie. De olie zou de bezetting gaan betalen zo hadden de neocons al laten weten. Nog geen kilometer verder werd op hetzelfde moment de oudste kunstschatten van de mensheid geplunderd, zonder dat er ook maar een Amerikaanse autoriteit op de gedachte kwam het museum van de oudheid te beschermen.'

Naast deze Amerikaanse strijd voor een Pax Americana ziet Van Houcke ook in de VS een onderlinge strijd om de macht. Hij noemt de neocons 'een hele kleine groep in Amerika die ook door de Amerikaanse elite als een stel lunatics wordt gezien. Dat zijn de extreem-rechtsen die heel erg worden gevoed door een pro-Israël lobby. En wat je nu dus ziet is dat de elite in Amerika de greep op deze radicalen probeert terug te krijgen. Bijvoorbeeld Brzezinski en Baker horen bij de elite van Amerika. Zij proberen deze lui nu echt aan banden te leggen. Zij willen Iran te vriend houden - dat hebben ze letterlijk zo geschreven - omdat zij weten: 'Iran wordt de volgende. We krijgen een wereldbrand van jewelste, dat is niet meer te stoppen'. Er zit een aantal echte grote strategische denkers daar. Deze mensen schrijven in het openbaar, dus je kunt zelf hun stukken lezen, het is niet dat ik het verzin.'
Daan de Wit: 'Het is dus duidelijk dat jij een groot verschil ziet tussen de neoconservatieven die nu aan de macht zijn in Amerika en de rest van Amerika's elite. Het is dus volgens jou niet zo dat die neoconservatieven de Amerikaanse elite vertegenwoordigen...
Stan van Houcke: Nee, absoluut niet, de neoconservatieven zijn een stelletje radicalen. Ze hebben Amerika gehijackt. En niet alleen het Amerika van de armen, want het Amerika van de armen wordt altijd gekaapt door de elite. Ook het Amerika van de elite is nu gekaapt en wordt op sleeptouw genomen.
Daan de Wit: Heb je nog hoop voor de toekomst, omdat je zegt dat die neoconservatieven niet de hele elite in Amerika vertegenwoordigen en dus mogelijk worden teruggefloten?
Stan van Houcke: Nee, zeker niet. Het wordt een geweldige puinhoop, het wordt een totale chaos. Jouw kinderen komen in een wereld terecht waarvan je niet zou willen dat je kinderen in terecht komen.
Daan de Wit: Maar zou je niet denken dat het nu een tijd is waarin mensen doorkrijgen, juist ook door websites zoals die van jou, hoe het in elkaar steekt en er dan voor kiezen dat niet meer willen? Dat kleine clubje extremisten heeft de macht, maar dat komt omdat die is weggegeven door de grote massa. Dus de waarlijke macht ligt bij die massa. Als de massa de macht terugneemt door tijdens verkiezingen niet meer hun stem weg te geven en dat kleine clubje gewoon laat verpieteren, dan stáán ze daar, in hun gated community...'. Terwijl ik de vraag stel, besef ik me dat een groot deel van de Amerikaanse bevolking al niet meer hun stem uitbrengt en dat in 2000 en 2004 de verkiezingen ten onrechte zijn gegaan naar George W. Bush. Dit blijkt onderandere uit wetenschappelijk onderzoek dat wordt geciteerd in de zestiendelige serie van DeepJournal over stemfraude; ondermeer met behulp van stemcomputers zijn de uitslagen gemanipuleerd ten faveure van Bush. Een goede samenvatting van hoe de Republikeinen in 2000 en 2004 ten onrechte als overwinnaar van de verkiezingen zijn uitgeroepen, is te lezen in een artikel van Robert Kennedy Jr. voor Rolling Stone.
Van Houcke ziet het beeld dat ik schets niet helemaal voor ogen. Ik gooi het over een iets andere boeg en zeg: 'Je zult het toch met me eens zijn dat het unieke aan deze tijd is dat iedereen veel kan weten. We lezen in de zaterdagkrant al meer dan de gemiddelde Middeleeuwer in zijn hele leven las. Denk je niet dat de grote massa steeds wijzer gaat worden en uiteindelijk die elite maar laat verpieteren?
Stan van Houcke: Maar wat lezen ze? Dat is de vraag. Propaganda voor een heel groot deel! Dat is een bepaald beeld van de wereld zoals dat geschapen wordt door de mensen die daar belang bij hebben.
Daan de Wit: Maar neem alleen al 11 september. Je kunt toch niet ontkennen dat heel veel mensen in contact zijn gekomen met de alternatieve kijk op 11 september door de massamedia?
Stan van Houcke: Dat is een druppel in de oceaan! De stap maken van: 'We zijn genaaid' tot aan: 'Het hele systeem is door en door verrot', die maken maar heel weinig mensen, want die stap is niet zo makkelijk te maken. Ik heb niet het idee dat dit uiteindelijk een fundamentele verandering zal geven in de samenleving. Ik denk dat de wal het schip gaat keren.‘

Van Houcke bedoelt daarmee dat hij een implosie voorziet van het maatschappelijk systeem, zo zegt hij in een later gesprek dat overigens niet is opgenomen. Volgens Van Houcke schiet zelfs het op steeds grotere schaal beschikbaar zijn van belangrijke informatie tekort om deze implosie te voorkomen. Hij vergelijkt de huidige situatie met een op hol geslagen trein: ‘Het is volstrekt onmogelijk zo'n systeem af te remmen'. In dit proces ziet hij een van de hoofdrollen weggelegd voor de huidige klimaatveranderingen en de gevolgen daarvan. Een andere hoofdrol wordt vervuld door de ineenstorting van het imperium dat de Verenigde Staten is. Hij vergelijkt de VS met andere imperiums, zoals het oude Rome.
De vergelijking is aansprekend omdat ook in het geval van de VS alles erop wijst dat het imperium ten onder aan het gaan is aan haar eigen grootsheidswaanzin, iets wat in het Engels 'imperial overstretch' wordt genoemd. De voortdurende oorlogen, het leven op te grote voet en de verrijking van de bovenlaag worden gecompenseerd met een vlucht naar voren die geen weg terug kent en tot niets anders kan leiden dan naar de afgrond. Wat we nu zien zijn de laatste stuiptrekkingen die zich hoogstwaarschijnlijk zullen uiten in weer een oorlog (met Iran en met alle gevolgen vandien), het verder ombouwen van de VS naar een politiestaat en een financiële crash van het Amerikaanse systeem, waarbij het de vraag is wie en wat daarin wordt meegesleept. Uiteindelijk zullen bij het grote publiek de ogen wel open gaan; zoals ik al eerder schreef zijn de eerste tekenen daarvan zijn al zichtbaar. De cruciale vraag echter blijft of de early adaptors voor of na de instorting van het systeem de massa meekrijgen. Vooralsnog laten zij het bij klagen, en roepen zij slechts dat 'het systeem' niet deugt. Ook al hebben zij en de rest van de massa het zelf niet opgezet en werkt het overduidelijk tegen hen, zijzelf vormen het fundament van het systeem. Dus pas als de massa de gebreken van het systeem doorziet en ernaar gaat handelen, kunnen echte veranderingen plaatshebben. Essentieel element hierin is het op een zijspoor rangeren van de huidige (mis)leiders. Mede hierdoor kan een ineenstorting mogelijk worden voorkomen ten faveure van een zachte landing. Dit scenario is onwaarschijnlijk, maar wel te verkiezen boven het waarschijnlijke scenario dat de huidige (mis)leiders alle kans krijgen hun spel uit te spelen waarna de opbouw kan en moet beginnen.

Over de VS zegt Van Houcke verder: ‘Er is daar een elite die elkaar aan de macht houdt', waarbij hij wijst op de statistische onmogelijkheid van een zoon die zijn vader opvolgt als president van een land met 300 miljoen inwoners. Daar is de onmogelijkheid aan te te voegen dat de enige tegenstrever van Bush bij de laatste presidentsverkiezingen John Kerry was, afkomstig was van het zelfde kleine geheime genootschap als George W. Bush (en diens vader): Skull & Bones. Opmerkelijk is dat het genootschap draait rond dood en verderf, leugen en bedrog, geheimzinnigheid en het piratensymbool (het doodshoofd met beenderen) voert en dat in het beleid van Bush dood en verderf, leugen en bedrog, ver doorgedreven geheimzinnigheid en een piratenmentaliteit zich sterk aftekenen, dit in schril contrast met zijn imago als herboren christen. Van Houcke over het systeem achter Skull & Bones: ‘Een procent van de bevolking heeft zo'n veertig procent van de Amerikaanse bezit in handen en moet zich verdedigen tegen 99% van de bevolking.' Dat is dan ook de reden dat de waterval aan initiatieven ter bescherming van en controle door overheden die tot in Nederland worden uitgerold, zijn gericht tegen de gewone burger. Dit gebeurt uiteraard eerst onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme of zogenaamd om het gemak voor de burger te vergroten, maar uiteidelijk vormen alle onderdelen tezamen een blauwdruk voor een politiestaat. Het is een vast patroon dat een aannemelijk uitgangspunt heeft, maar een dwingend einde. Een recent voorbeeld uit de krant is deze advertentie van de Belastingdienst.