Als direct gevolg van het uitroepen van de pandemie door de WHO gaan de opgestelde contracten in werking en begint de trein pas echt te rijden. Ondanks dat die vaccincontracten de bevolking persoonlijk aan gaan en ondanks dat de vaccins worden aangeschaft met publiek geld, weigert minister Ab Klink iedere inzage. Juridisch adviseur Luuk van Dinter begint een rechtzaak, maar treft een minister die een vertragingstactiek inzet die voorlopig niet zal ophouden.

Uit gelekte buitenlandse contracten blijkt dat er een Rode en een Groene Lijst bestaat van gegevens die wel en niet naar buiten mogen komen. Overheden moeten onvoorwaardelijk met de inhoud van deze lijsten akkoord gaan. Zonder de voorwaarden komt er geen deal, worden er geen vaccins geleverd.

 

De voorwaarden houden ondermeer in dat eventuele claims als gevolg van bijwerkingen door de overheden moeten worden afgehandeld en betaald. De industrie wordt gevrijwaard van enige schadeclaims, de belastingbetaler krijgt de rekening. De industrie is niet aansprakelijk, maar bijvoorbeeld de Gezondheidsraad ook niet, omdat die slechts advies geeft. Ook de minister, die op dat advies handelt, is niet aansprakelijk. Dat staat zo in de wet. Van Dinter: ‘In de Wet publieke gezondheid wordt juridische aansprakelijkheid uitgesloten omdat vaccinaties vrijwillig zijn. De burger is zelf verantwoordelijk en is daarmee juridisch aansprakelijk voor het zich laten vaccineren.’ Intussen weet die burger niet wat hij zich laat inspuiten, al was het maar omdat op de ingrediëntendeclaraties niet staat hoeveel van elke stof in het middel zit: fabrieksgeheim.

 

Een van de andere zaken die de overheid op last van de fabrikant achter moet houden, zijn de resultaten van onderzoeken. Volgens de ‘Rode Lijst’ van het contract met GSK, blijft het farmaceutische bedrijf het filter voor informatie over het vaccin. GSK is daarmee de gatekeeper, de censor. Resultaten van onderzoeken, gunstig, maar vooral ongunstig, zullen eerst aan GSK moeten worden voorgelegd, voordat ze naar buiten worden gebracht.

Het ministerie voor de rechter
Tijdens de zitting in oktober 2009 van de zaak die Van Dinter heeft aangespannen, staat ter discussie of de overheid het recht heeft te weigeren stukken te overleggen over de samenstelling van het vaccin. Ook wordt gesproken over de vraag of de minister mag weigeren duidelijkheid te geven over de informatie op basis waarvan hij heeft besloten tot de vaccinatiecampagne, en welke afspraken hij heeft gemaakt met de producenten van de vaccins. 

Het vonnis stelt de minister in het gelijk. Maar de omstandigheden zijn op zijn minst opmerkelijk. Want hoewel de documenten door de rechter bij minister Klink tot driemaal toe zijn opgevraagd, heeft deze pertinent geweigerd ze te overhandigen. Daardoor kon de rechter niet beoordelen of het gerechtvaardigd was om de documenten, waaronder de geheime contracten met de industrie, vrij te geven. Toch is er uitspraak gedaan.

In juni 2010 krijgt Van Dinter wel enkele documenten, maar dan zijn de vaccinatierondes allang achter de rug. Bovendien zijn grote delen van de documenten zwart gemaakt.

De unieke situatie van Polen 

Hetzelfde contract als in Nederland en België is getekend, wordt ook Polen aangeboden. Als de Poolse minister van Gezondheidszorg, de arts Ewa Kopacz, de voorwaarden van de farmaceuten nader bestudeert ontstaat er een probleem. Tijdens een televisiedebat zegt zij: ‘Omdat de onderhandelingen nog bezig zijn, kan ik er vandaag niet alles over vertellen, maar ik kan u één ding zeggen: onze juridische afdeling ontdekte in de overeenkomst ten minste twintig punten die twijfel opriepen.’ Voor Kopacz worden de contractvoorwaarden een breekpunt. Ook twijfelde ze sterk aan de effectiviteit en veiligheid van het vaccin.’ Ze geeft een voorbeeld: ‘We zouden bijvoorbeeld bij zwangere vrouwen pas in de praktijk kunnen zien hoe zij op het vaccin reageren. Nou, over mijn lijk.’

Polen wordt het enige land ter wereld dat zijn bevolking weigert te vaccineren met pandemische vaccins tegen de Mexicaanse griep. Uiteindelijk vallen er in Polen relatief minder griepdoden dan in Engeland, dat een uitgebreide en dure Mexicaanse griepcampagne heeft gevoerd.

De Tweede Kamer om de tuin geleid 

Niet alleen verontruste burgers roeren zich in de strijd om heldere informatie en duidelijkheid over eventuele belangenverstrengelingen. Ook in de politiek wil men beter worden voorgelicht. Dat merkt minister Klink vooral door de kritische vragen en opmerkingen van PVV-Kamerlid Fleur Agema en Khadija Arib van de PvdA. Uit de ontwijkende reactie van minister Klink en het feit dat hij in sommige gevallen zijn belofte om vragen te beantwoorden niet nakomt, blijkt dat hij dezelfde vertragende en ontwijkende tacktiek toepast die eerder zichbaar werd tijdens de rechtzaak die Luuk van Dinter aanspande. Het is onderdeel van een overheidscampagne die niet is gericht op informeren, maar op vaccineren, en dan ook nog met een experimenteel vaccin, zelfs nadat duidelijk is dat de griep mild is.

 

In tegenstelling tot bijvoorbeeld de VS is in Nederland en België gekozen vaccins te gebruiken met adjuvantia, versterkende middelen. Het voordeel daarvan is dat er weinig hoeft te worden gebruikt van de entstof, dus het geïnactiveerde virus dat op kippeëieren wordt gekweekt en in het begin van een pandemie erg zeldzaam en kostbaar is. De entstof plus de adjuvans vormen samen een nieuw product: een pandemisch vaccin, een gepatenteerd middel dat voor veel geld kan worden verkocht. ‘Het heeft er alle schijn van dat het inzetten van de nieuwe, gepatenteerde vaccins in de eerste plaats economische redenen had, en niet noodzakelijk was om de volksgezondheidszorg te verbeteren’, zegt de arts Wolfgang Wodarg, van de Raad van Europa.

De contracten met de industrie voor de nieuwe geadjuveerde vaccins worden in Nederland en België getekend namens de ministers voor Volksgezondheid. Een van de belangrijkste adviseurs voor de Nederlandse minister Klink is Ab Osterhaus.

Het is opvallend dat alle betrokken deskundigen en beslissingmakers bij de Gezondheidsraad, het RIVM en het Outbreak Management Team een voorkeur lijken te hebben voor het gebruik van adjuvantia in de Mexicaanse griepvaccins. Waar komt die eenstemmigheid vandaan? Mogelijk speelt een van de meest invloedrijke virologen ter wereld een rol: iemand die goed bekend is met de werking van adjuvans en er een groot voorstander van is – Ab Osterhaus. Osterhaus heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van een adjuvans en test op het Erasmus Medisch Centrum adjuvantia voor tal van bedrijven, waaronder GSK, het bedrijf dat het geadjuveerde vaccin tegen de Mexicaanse griep maakte dat in Nederland en België werd gebruikt.

De adjuvantia in de Mexicaanse griepvaccins van GSK en Novartis zijn olie-in-water-oplossingen. De olie die wordt gebruikt heet squaleen en is van nature in mens en dier aanwezig. Toch tonen meer dan twintig onderzoeken aan dat olie-in-water-oplossingen bij dieren auto-immuunziekten veroorzaken. Dit komt waarschijnlijk doordat de stof wordt geïnjecteerd, en daarom door het lichaam als een indringer wordt beschouwd. Als de stof wordt ingeslikt en de natuurlijke route aflegt, is er geen enkel probleem.

Er is ruime ervaring met adjuvantia. Muizen zijn er door de industrie mee ingespoten voor onderzoek en de stof is verwerkt in vaccins voor mensen van 65 jaar en ouder. Maar volgens Jan Willem van der Laan van het RIVM is het onverstandig de resultaten bij de muizen door te trekken naar de mens: ‘Want muizen kunnen liegen.’ Ook is er een probleem met betrekking tot de ouderen; mochten er pas na verloop van tijd bijwerkingen ontstaan, dan zullen die niet snel aan de vaccinatie worden toegeschreven, maar eerder aan de ouderdom.

De pandemische vaccins, met daarin dus de adjuvans, zijn ook korte tijd getest op gezonde mensen. Maar hoe kinderen, zwangeren en ongezonde mensen gaan reageren is onbekend. Om over de lange termijn nog maar te zwijgen. Hoe iedereen, jong, oud, gezond of ziek, op de lange duur zal reageren is sowieso onbekend. Daarover kan pas over jaren uitspraak worden gedaan.

In de Tweede kamer herinnert Fleur Agema de minister er aan dat met de geadjuveerde vaccins minder ervaring is ‘met betrekking tot veiligheidsaspecten en dat het op basis van de nu beschikbare gegevens niet geheel kan worden uitgesloten dat dergelijke vaccins in zeldzame gevallen ernstige bijwerkingen veroorzaken.’ Tijdens het debat worden ook veel kritische vragen gesteld door Arib. Agema: ‘Ik sluit mij aan bij mevrouw Arib. Nederland heeft wel vaccins nodig zonder adjuvans.’

 

Voor de gezondheidscentra die vaccins tegen de Mexicaanse griep toedienen, staan lange rijen. Toch wordt niet iedereen bereikt. Opvallend is dat juist veel artsen en verpleegkundigen het risico van de inenting niet aandurven, maar liefst zeventig procent, zo wijst Amerikaans onderzoek uit. Ook in Nederland wijzen de medisch geschoolden op de mogelijke bijwerkingen én op het feit dat de Mexicaanse griep slechts een fractie treft van het aantal mensen dat ieder seizoen aan de gewone griep sterft.

 

Ondanks dat de argumentatie in de VS om zwangeren te vaccineren tegen de griep al in 2006 op basis van onderzoek onderuit is gehaald, wordt drie jaar later in Nederland en België toch het advies gegeven om een deel van de zwangeren te vaccineren, nu zelfs met vaccins die hulpstoffen bevatten. Op basis waarvan is die beslissing genomen?

In september 2009 zegt de Gezondheidsraad ‘dat er vrijwel geen wetenschappelijke gegevens zijn over het gebruik van de in de vaccins gebruikte adjuvantia (immuunstimulerende middelen) tijdens de zwangerschap’. Ook de fabrikanten laten zich in dergelijke bewoordingen uit over hun adjuvantia MF59 en AS03. In de bijsluiters van Pandemrix en Focetria staat dezelfde tekst: ‘Er zijn op dit ogenblik geen gegevens beschikbaar over gebruik van Pandemrix [Focetria] bij zwangere vrouwen.’

 

De deskundigen van de raad noteren: ‘Dat gebrek aan gegevens is vooral van belang in het eerste trimester, de voor de vrucht meest kwetsbare fase wanneer de organen worden aangelegd.’ De raad beveelt in november het vaccin aan aan gezonde zwangeren, vanaf de dertiende week.

Huisarts Jannes Koetsier, die zich heeft verdiept in het onderwerp van de Mexicaanse griep: ‘Het feit om in het eerste trimester van de zwangerschap niet te vaccineren en dat ook niet te doen in het eerste half jaar na de geboorte, wordt beargumenteerd met dat er misschien toch wel enig risico is, want dan zijn die hersentjes nog onrijp. Maar het is medisch volstrekt niet te begrijpen waarom er dan het tweede en derde trimester van de zwangerschap ineens geen risico is: via de moeder bereikt het vaccin toch de baby.’

 

De in Nederland en België ingezette vaccins tegen de Mexicaanse griep bevatten het conserveermiddel thiomersal. Dit middel bestaat voor de helft uit kwik, een van de giftigste stoffen die er bestaan.

De hoeveelheid kwik in thiomersal is klein, maar is hij klein genoeg? De cijfers waarmee de veiligheidsmarge wordt berekend, zijn gebaseerd op het inslikken van kwik. Als er rekening wordt gehouden met het effect dat kwik bij inspuiting op het menselijk lichaam heeft, zou een mens om binnen de veilige waarden te blijven, 248 kilo moeten wegen, berekende de Amerikaanse dr. Paul King, die zich heeft verdiept in de werking van thiomersal. Een kind zou maar liefst 2.976 kilo moeten zijn om de kwik in het vaccin veilig te kunnen verdragen.

In Nederland en België, maar ook daarbuiten, zijn zwangeren na het eerste trimester, dus na de eerste dertien weken, gevaccineerd met de kwikhoudende vaccins. Het RIVM schrijft: ‘Alles overziend zijn deze pandemische vaccins veilig. Ook na herhaalde toediening wordt de maximale toegestane belasting [van thiomersal] niet overschreden en er zijn geen aanwijzingen voor een verband met neurologische of gedragsstoornissen. Dit wordt ondersteund door EMA en de WHO. Ook toediening tijdens de zwangerschap (zwangerschapsduur langer dan 13 weken) is veilig voor moeder en kind en eventuele risico’s van vaccinatie wegen op tegen de risico’s van het krijgen van de pandemische griep, die juist in deze groepen relatief hoog blijken te zijn.’

Niet iedereen is het eens met de stelling dat deze vaccins veilig zijn voor zwangeren. Professor Janna Koppe is neonatoloog. Zij heeft zich veel beziggehouden met de mogelijke gevolgen van het middel thiomersal bij zwangere vrouwen, en sprak onder meer met leden van de Gezondheidsraad, na afloop van hun advies aan minister Klink: ‘Ik kreeg van hen te horen: “We konden niet anders, we stonden onder grote druk.” Ze zeiden tegen me: “Je moet begrijpen dat Nederland nu eenmaal besloten had 34 miljoen vaccins aan te schaffen.” [...] Misschien had de Gezondheidsraad de documentatie niet die ik wel had.’

In het vaccin tegen de Mexicaanse griep zat ethylkwik. Voorstanders van het gebruik van thiomersal beweren dat dit soort kwik snel uit het lichaam verdwijnt. Maar Koppe wijst op onderzoek waaruit blijkt dat kwik door het bloed veel sneller wordt afgebroken dan door de hersenen. Maar bovenal: als je iets intramusculair inspuit, wordt de stof via het bloed in elf seconden door het hele lichaam verspreid. Daarbij komt het ook over de placenta bij de foetus terecht. Uit onderzoek blijkt dat als kwik een baby bereikt, het daar niet wordt uitgescheiden. Het gaat aan de eiwitten vastzitten, met alle gevolgen van dien, zoals beschadiging van het hersenweefsel.

 

‘Kwik is vergif,’ concludeert Koppe. ‘We zouden op dit vlak een zerotolerancebeleid moeten hebben.’ En: ‘Door zwangeren zo massaal te vaccineren met kwikhoudende vaccins tegen de Mexicaanse griep heeft de Gezondheidsraad mijns inziens niet-toelaatbare risico’s genomen.’

Eerder werd al aan de orde gesteld hoeveel lichaamsgewicht een volwassene of kind zou moeten hebben om een bepaalde dosis geïnjecteerde kwik te kunnen verdragen. Ongeboren kinderen zijn nóg kwetsbaarder en voor hen gelden dus nog strengere normen: die hebben tot gevolg dat zij het absurde gewicht van 4.464 kilo zouden moeten wegen om geen schade van het kwik te ondervinden.

Veruit de meeste mensen, zwanger of niet, die in 2009 zijn gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep zullen op de pijn van de prik na geen merkbaar nadeel van de vaccinatie hebben ondervonden. Maar voor wetenschappers staat de vraag centraal hoe de kwaliteit van hun leven is ná de inenting. Koppe houdt rekening met problemen die op latere leeftijd kunnen ontstaan bij kinderen die worden geboren uit gevaccineerde zwangeren: ‘Ik denk dan aan hersenbeschadigingen die voor de geboorte optreden en waarvan zij later last krijgen.’ Ook andere vormen van schade kunnen optreden. ‘Want voor de geboorte zijn kinderen erg, erg kwetsbaar. Ze hebben geen buffer.’

Wetenschapsjournalist Nienke Beintema: ‘Ik ben gaan zoeken in de medische literatuur en toen bleek dat het niet was getest op zwangeren en dat er geen langetermijnonderzoeken waren gedaan. Prima, maar zet dat dan op de website.’ Het gebrek aan onderzoek is een van de redenen dat de zwangere Beintema ervoor kiest zich niet te laten vaccineren. Inmiddels heeft ze een gelukkig en gezond kind van zes maanden. ‘Het was in feite een experimenteel vaccin en ik ben achteraf heel erg blij dat ik het niet heb genomen.’ Ze heeft haar keuze gebaseerd op eigen onderzoek dat zij kon doen dankzij haar achtergrond als wetenschapsjournalist. ‘De manier waarop moeders door het RIVM aan hun lot werden overgelaten, vond ik beneden alle peil. Ik ben daar echt boos over.’

 

Er zijn sterke aanwijzingen dat in de VS zwangere vrouwen hun baby hebben verloren als gevolg van de Mexicaanse griepvaccinatie. Dit wordt geconcludeerd op basis van de verslagen in de database van de Amerikaanse overheid van vrouwen die kort na de inenting tegen de Mexicaanse griep een miskraam of doodgeboren kind kregen. Het verschil in de gegevens voor en na de toediening van de Mexicaanse griepvaccins is opmerkelijk: in de periode 2007-2008 waren er in de hele Verenigde Staten zeven gevallen van zwangere vrouwen die na een vaccinatie hun kind verloren, maar in de periode van de Mexicaanse griep, van september 2009 tot en met juli 2010, waren dat er veel meer: 241. Ruim 34 keer meer dan gemiddeld.

Op deze absolute getallen is een berekening toegepast waarbij rekening is gehouden met allerlei mogelijke variabelen, zoals het feit dat veel getuigenissen niet in de database worden opgenomen. Dan wordt duidelijk dat minimaal 946 en maximaal 3.587 Amerikaanse vrouwen hun kind moeten hebben verloren na de vaccinatie tegen de Mexicaanse griep.

 

Over de leeftijdgroep zes maanden en ouder brengt de Gezondheidsraad een opmerkelijk advies uit, dat sterk afwijkt van dat van SAGE, de adviesgroep van de WHO.

SAGE adviseert eind oktober 2009 om iedereen, ongeacht leeftijd of gezondheid, slechts éénmaal te vaccineren. Bovendien raadt de groep aan alleen kinderen van tien jaar en ouder een vaccin te geven. Want over jongere kinderen, maar ouder dan een half jaar, zijn de gegevens ‘beperkt en is meer onderzoek nodig’. Toch adviseert de Nederlandse Gezondheidsraad ruim een week na het advies van SAGE, in tegenstelling tot zijn Belgische equivalent, tweemaal te enten én adviseert het dat veel jongere kinderen, van zes maanden tot vijf jaar, een vaccin moeten krijgen. Voorzitter van de Commissie Vaccinatie van de Gezondheidsraad, professor Joost Ruitenberg: ‘Na zes maanden is het immuunsysteem al een stukje verder,’ dan dat van de jonge baby.

 

CBS News onderzoekt de officiële cijfers over de Mexicaanse griep. De uitkomsten zijn opvallend. In de staat Georgia bijvoorbeeld, heeft maar liefst 97 procent van de mensen die te boek staan als Mexicaanse griepgevallen helemaal geen Mexicaanse griep. In Florida is dat aantal 83 procent, in Californië is 86 procent en in Alaska 93 procent.

Vlak voordat de WHO de pandemie uitroept, vraagt de organisatie zijn lidstaten om te stoppen met het testen op H1N1. Het advies is patiënten te diagnosticeren op basis van symptomen: wat vanaf dat moment over de verspreiding van de ziekte wordt beweerd, is dus niet gebaseerd op feiten.

In Amerika besluit de CDC eind augustus 2009 op een andere manier gegevens te verzamelen dan het aanvankelijk deed. Vanaf dat moment wordt er ondermeer geen onderscheid meer gemaakt tussen de verschillende soorten griep die rondwaren. ‘De enige reden die ik daarvoor kan bedenken,’ zegt dr. Joseph Mercola, een arts die al vaker officieel beleid kritisch heeft bestudeerd, ‘is dat de eerdere gegevens duidelijk uitwezen dat de H1N1-virusvariant bij de meeste mensen (99,99%) slechts een zeer milde ziekte veroorzaakte.’

Niet lang na de pandemieverklaring door de WHO meldt de Britse overheid dat al 100.000 mensen de Mexicaanse griep hebben. Dat aantal werd in kaart gebracht met behulp van een geavanceerd analyseprogramma. Als dat programma in september 2010 onder de loep wordt genomen blijkt dat van de 72 deelnemers die aan het onderzoek deelnemen 71 worden gediagnosticeerd met H1N1. In werkelijkheid hadden slechts twee van de deelnemers de Mexicaanse griep.

Paul Flynn van de Raad van Europa zegt dat op basis van laboratoriumonderzoek moet worden geconcludeerd dat zelfs in Mexico slechts elf procent van de Mexicaanse griepgevallen daadwerkelijk de griep bleek te hebben. ‘Deze verhouding is dezelfde als tijdens normale seizoenen, waarin het overgrote merendeel van griepachtige ziektes geen griep blijkt te zijn. Als we dat bedenken, waarom heeft de WHO dan nadruk gelegd op het gebruik van vaccins en antivirale middelen die alleen bij griep werken, om een epidemie te bestrijden die veroorzaakt lijkt te worden door een grote cocktail van allerlei virussen?'

In april 2010, de maand die normaal gesproken het einde van het griepseizoen markeert, publiceert de WHO het aantal slachtoffers dat de Mexicaanse griep wereldwijd heeft geëist: 17.919 doden. Jaarlijks overlijden aan de gewone griep tussen de kwart en een half miljoen mensen. Toch is het getal dat de WHO noemt volgens onderzoeksjournalist William Engdahl nog aan de hoge kant. Hij constateert dat de WHO zijn statistieken over de griepdoden ‘op één hoop gooit met die over de sterfgevallen door longontsteking - een totaal andere, en veel vaker voorkomende ziekte, en een veel grotere doodsoorzaak.’ Epidemioloog Tom Jefferson van de Cochrane Collaboration voegt daar de nuance aan toe dat slechts ongeveer zeven procent van de op griep lijkende ziektes werkelijk door een griepvirus worden veroorzaakt.

De Harvard School of Public Health toont in december 2009 aan dat de door de CDC voorspelde sterftecijfers als gevolg van de Mexicaanse griep 80 tot 500 maal hoger waren dan de uiteindelijke feitelijke sterftecijfers. De voorspellingen voor het aantal griepgevallen waren 7 tot 9 maal hoger dan uit de werkelijkheid bleek. De CDC gaf ook na eigen onderzoek toe dat de besmettelijkheid van de Mexicaanse griep veel minder groot was dan eerder beweerd. Prognoses van de WHO waren nauwelijks beter.

 

Luc Bonneux is specialist op het kennisgebied van het op rationele wijze maken van  optimale keuzen in de zorg. Omdat het rationale element en het optimaal besteden van een beperkt budget in de zorg ver te zoeken was rond de Mexicaanse griep, heeft het onderwerp van de pandemie hem zeer bezig gehouden. ‘Het centrale punt van de gezondheidseconomie, zoals dat heet, is ‘tijd is geld’. Dat betekent dat verspild geld ook verspild leven is. Want je had die euro’s kunnen inzetten voor andere en betere doelen.’ Hij heeft berekend dat op die manier bezien, de reactie op de Mexicaanse griep enkele honderden tot duizenden doden heeft gekost.

Over die andere kosten, die van de vaccins, komt de belastingbetaler officieel niets te weten: geheim. Net als de contracten die minister Klink sloot met de industrie. Officieus laat zijn ministerie weten dat de Mexicaanse griepcampagne 340 miljoen euro heeft gekost.

In Engeland wordt berekend dat de 26 levens die zijn ‘gered’ door de aanpak van de Mexicaanse griep de overheid 52 miljoen euro hebben gekost. Per persoon. Daarvan hadden bijvoorbeeld ook de salarissen kunnen worden betaald van bijna 2.000 verplegers. Een andere nuance wordt geplaatst door de voor de WHO werkzame professor Ulrich Keil. Hij legt uit dat de grote gevaren voor de volksgezondheid hoge bloeddruk zijn, cholesterol en onveilige seks, om er maar een paar te noemen. ‘Regeringen en gezondheidsorganisatie doen net alsof ze iets aan deze grote gezondheidsbedreigingen doen, terwijl ze in werkelijkheid gigantische bedragen verspillen aan pandemische scenario’s die nauwelijks hard kunnen worden gemaakt.’

 

Bijna tegelijk met aankondigingen van minister Klink te willen bezuinigingen op de gezondheidszorg wordt bekend dat grootste deel van de aangekochte vaccins wordt vernietigd. Klink kon, net als zijn Belgische collega, nog een deel van de bestelling terugdraaien. Collega-minister Onkelinx doneert ruim een miljoen vaccins aan de WHO. Die distribueert de giften in de rest van de wereld. Een van de eerste landen in Afrika die de vaccins ontvangt, is Togo, het buurland van Ghana. Daar worden vervolgens op grote schaal verplegend personeel, zwangeren en kinderen gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep. International SOS, dat de verspreiding van de Mexicaanse griep in kaart heeft gebracht, schrijft over Togo: ‘Influenza H1N1 (‘Mexicaanse griep’) is nooit geïdentificeerd in dit land’. Ook het Consulaat van de Republiek Togo kan zich geen Mexicaanse griep herinneren.

 

‘Wie heeft er voordeel gehad van wat is gebeurd?’ vraagt het Britse parlementslid, de onderzoeker Paul Flynn. Hij beantwoordt zijn eigen vraag direct: ‘De enigen die echt voordeel hebben behaald zijn de farmaceutische bedrijven.’

 

Daan de Wit

 

Zie ook de webstite www.dossiermexicaansegriep.nl 

 

Koop hier het boek 'Dossier Mexicaanse griep'.