Het Engels uit de oorspronkelijke tekst van dit artikel is vertaald door Martin Koeman.
Eén ding staat inmiddels vast: we krijgen weer een lid van het geheime genootschap Skull & Bones aan het bewind in de VS, na de komende presidentsverkiezingen: 'Kerry scores a knockout on ‘Super Tuesday’. Volgens het genootschap is het een 'win-win situatie', zei schrijfster Alexandra Robbins recentelijk in Nova. 'Of je nou door de Skull of door de Bones wordt gebeten...', concludeert Nova-presentatrice Clairy Polak afsluitend met veel gevoel voor inhoud, maar met weinig gevoel voor vorm. Maar hij glimlacht toch leuk, die Kerry, zelfs als hij tegen de regels van de democratie in zegt dat hij over Bones geen uitspraken mag doen. Misschien is het toch een goeie vent, betekent zijn lid-zijn van Skull & Bones dit keer geen leugen en bedrog, is de VS toch geen één-partijstaat en zou het goed zijn om de politiek in stand te houden door te gaan stemmen.

Kerry begint goed: '"Ik heb een boodschap voor de invloedsjacheraars, voor de vervuilers, de zorgverenigingen, de grote farmaceutische bedrijven die moeilijk doen, de grote oliebelangen en pressiegroepen die het Witte Huis nu hun thuis noemen," zei hij tijdens een campagnebijeenkomst. "Wij komen eraan, jullie gaan ervandoor, en je weet waar het gat van de deur zit". Eindelijk eens een man van het volk die het opneemt tegen het gecorrumpeerde Big Government! Onderzoeksjournalist Michael Isikoff denkt daar anders over en geeft zijn Newsweek-artikel de veelzeggende kop mee 'Cash and Kerry'. Hij geeft drie staaltjes van Kerry-hypocrisie. Daarna struikelden we over nog meer voorbeelden, waarvan we er drie hebben genoteerd.

Voorbeeld 1
'[...] de senator richtte in 2001 een groep op om fondsen te werven genaamd het Burger Soldaten Fonds, dat meer dan $1,2 miljoen binnenhaalde aan ongereguleerde bijdragen (“soft money” – officieel afgekeurde bijdragen om belangenverstrengelingen te voorkomen). Kerry beloofde plechtig dat hij individuele giften zou beperken tot $10.000. Maar eind 2002, vlak voordat nieuwe federale wetten die ‘soft money’ verboden van kracht werden heeft Kerry stilletjes de limiet opgeheven en al het contant geld aangenomen dat hij kon krijgen. In de maand die voorafging aan de verkiezingen haalde het fonds bijna $879.000 binnen – inclusief $27.500 van telecommunicatiebedrijven zoals T-Mobile, AT&T en Verizon. Diezelfde maand heeft Kerry een wetsvoorstel mede-ondersteund om een gerechtelijk besluit teniet te doen en telecommunicatiebedrijven in staat te stellen op frequenties van mobiele breedbandcommunicatie te bieden die miljarden dollars waard zijn. Cutter, een naaste medewerker van Kerry, zei dat een verband tussen die twee dingen “vergezocht” was.’ 

Voorbeeld 2
'In de loop der jaren, zo meldt het politiek neutrale Centrum voor Publieke Integriteit, heeft Kerry meer dan $30 miljoen ingezameld voor zijn senaatscampagnes. Een belangrijk deel is afkomstig uit bedrijfstakken waarvan belangen verbonden zijn aan commissies waar Kerry lid van is—inclusief meer dan $3 miljoen van financiële ondernemingen (Kerry zit in de Financiële Commissie van de Senaat). Kerry benadrukt dat hij alle conflicten zorgvuldig vermijdt. "Als deze belangengroepen geld geven in de hoop daar invloed mee te kopen bij de senator, nou, dan kunnen ze hun geld beter sparen want zo werkt het niet," zei Stephanie Cutter, woordvoerster voor Kerry.'  

Voorbeeld 3
Isikoff schrijft dat in 1996 zakenman Johnny Chung wordt uitnodigd door Kerry die geld nodig heeft voor een verkiezing. Chung neemt de Hongkongse zakenvrouw Liu Chaoying mee. Zij wil graag dat een van haar bedrijven een notering krijgt aan de beurs en Kerry zorgt dat ze de volgende dag al een persoonlijk gesprek heeft. Chung laat zijn dankbaarheid blijken door een fund raiser [een evenement om geld in te zamelen] te organiseren die Kerry $10.000 oplevert. 'Federale inspecteurs ontdekten later dat Liu eigenlijk luitenant-kolonel was in het Chinese volksleger en mededirecteur van een ruimtevaartbedrijf van de Chinese overheid. En Chung, die het Witte Huis ten tijde van Clinton 49 keer had bezocht, werd later een spilfiguur in de schandalen met buitenlands geld in 1996. Chung bekende later schuld aan het doorsluizen van $28.000 aan illegale bijdragen aan de verkiezingscampagnes van Bill Clinton en Kerry. Volgens bankbescheiden en de verklaring van Chung aan het Congres kwam het geld uit $300.000 aan overzeese overboekingen die op last van het hoofd van de Chinese militaire inlichtingendienst werden gedaan – en via een Hongkongse bankrekening liepen waarover Liu beschikte.’
Later zegt Kerry dat hij Chung nog nooit had gezien vóór de avond van de fund-raiser. 'Door NEWSWEEK bemachtigde documenten van het Congres lijken echter een ander verhaal te vertellen. "Dear Johnny, Het was een groot genoegen je vorige week te hebben ontmoet," zei Kerry tegen Chung in een handgeschreven briefje met de datum 31 juli 1996. "Barbara [een fondsenwerver voor Kerry] vertelde me over je bereidheid mij te helpen met mijn campagne… Het zegt veel om iemand als jij in mijn team te hebben daar ik voor de zwaarste strijd van mijn leven sta."'

Dezelfde spelers in het verkiezingsverhaal van Kerry komen ook weer terug bij de verkiezing van Bill Clinton: 'Toeleveranciers van het ministerie van defensie die staan te springen om technologie aan China te verkopen hebben miljoenen dollars gestort voor de verkiezingscampagne van Clinton. In ruil daarvoor heeft Clinton het toezicht gestaakt. Janet Reno en andere contraspionagefunctionarissen trokken zich terug terwijl Lockheed Martin, Hughes Electronics, Loral Space & Communications en andere Amerikaanse bedrijven China hielpen hun nucleaire aanvalsmacht te moderniseren, zo staat te lezen in een artikel genaamd 'Het China-schandaal voor Dummies’ (‘The Idiot's Guide to Chinagate').

Voorbeeld 4
Het vierde voorbeeld staat in een artikel van de Washington Post: 'Sen. John F. Kerry (Mass.), de koploper voor de presidentiële kandidaatstelling van de democraten, noemt bedrijven en directeuren "Benedict Arnolds" als die banen en productieprocessen naar het buitenland verplaatsen om geen belasting te hoeven betalen in Amerika. Maar Kerry heeft geld en steun bij het werven van fondsen aangenomen van mensen met hoge leidinggevende functies bij bedrijven waarop de omschrijving van de presidentskandidaat van een beruchte verrader van de Amerikaanse Revolutie van toepassing is.

Voorbeeld 5
The Hill, ofwel 'Het blad voor en over het Amerikaanse Congres' schrijft: '[In] New Hampshire, heeft hij [Kerry] fel geprotesteerd tegen de invloed van lobbyisten en plechtig beloofd "de geheime deals in Washington" aan het licht te brengen. Tijdens zijn carrière in de senaat heeft Kerry echter belangengroepen geholpen, zelfs tegen de evidente belangen in van zijn eigen kiezers. Dit heeft geholpen de banden met lobbyisten die duizenden dollars aan zijn verkiezingscampagne hebben geschonken sterker te maken.’ Dus zelfs als het tegen de belangen indruist van zijn eigen kiezers is Kerry nog bereid zijn eigen carrière te bevorderen. In 1999 had Kerry liever dat de winst ging naar 'Draka Holdings NV, een in Nederland gebaseerde kabelfabrikant’, dan naar de Amerikaanse bedrijven die de opdracht hadden willen uitvoeren, waarvan er een was gevestigd in Kerry's staat Massachusetts.

Voorbeeld 6
Het zesde voorbeeld (en nu gaan we echt stoppen, anders wordt deze DeepJournal weer veel te lang) staat in een artikel van de Detroit Free Press: 'In 2000 heeft Kerry de voorzitter van de Handelscommissie van de Senaat, John McCain, een republikein uit Arizona, overgehaald om af te zien van wetgeving waardoor de autoriteiten van Massachusetts gedwongen zouden zijn tot terugbetaling aan de federale overheid van $150 miljoen aan te veel betaald verzekeringsgeld voor ‘The Big Dig’, het enorme snelweg-en-tunnelproject in Boston. Het federale geld was uitbetaald aan AIG, een verzekeringsmaatschappij waarvan de werknemers Kerry in de loop van zijn carrière $30.000 aan bijdragen hadden geschonken.'

De Washington Post kopt deze ochtend monter: 'Bush-Kerry race waarschijnlijk nek-aan-nek – Gepolariseerd land staat voor een duidelijke keuze'. Een heldere keuze tussen de ene Januskop en de andere, de keuze tussen het ene Boneslid en het andere. De winnaars en verliezers van de verkiezingen in november zijn nu al bekend. Winnaar is Skull & Bones die nu al juicht dat het een win-winsituatie is. Verliezers zijn alle kiezers en niet-kiezers in de VS en de rest van de wereld.