• top stories
  • read
  • newsarchive
  • by deepjournal
24 June 2009
|
Depressie op schema

Update van onderstaand artikel: Depressie op schema - II.
-
By Satilmis Ersintepe

Sommige economen, beleidsmakers en de mainstream media benadrukken dat de huidige crisis niet zo erg zal zijn als de depressie van de jaren 30 van de vorige eeuw. De cijfers tonen echter een ander beeld aan.

Een weblog houdt het nieuws van die periode bij. Ook toen waren er optimistische geluiden dat het herstel nakende was.

Volgens de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, is het einde van de recessie in zicht. De organisatie voor economische samenwerking van rijke landen met een markteconomie wijst in het rapport dat vandaag gepubliceerd is er wel op dat dit het herstel zwak en breekbaar is. De economische -en sociale gevolgen zullen op korte termijn niet gecompenseerd kunnen worden.

Waar ik me vaak aan stoor in de gangbare media is dat feiten niet gegeven worden. Er wordt een verhaal neergezet. Het gaat blijkbaar om de amusementswaarde. Ook wordt gesteld dat economie een vorm van psychologie is en dat je mensen niet bang moet maken. Als dat het geval is, pleit ik voor de ophef van de Economische Wetenschap. Aan de andere kant zijn er mensen die het einde van de wereld aankondigen zonder enige feiten daarbij te moeten vermelden.

Zo is er een uitstekend onderzoek van twee vooraanstaande onderzoekers vrijwel onopgemerkt gebleven. In maart berichtte ik daar al over. Begin deze maand hebben de economen Barry Eichengreen en Kevin H. O’Rourke van voxeu.org de cijfers bijgewerkt.

Volgens de cijfers volgt de ontwikkeling van de industriële productie nauw die van de daling van de jaren dertig van de vorige eeuw. Er zijn geen duidelijke lichtpuntjes.

Hoewel de wereldwijde aandelenmarkten hersteld zijn van de dieptepunten in maart en de wereldhandel gestabiliseerd is, volgen deze indicatoren nog steeds het pad van de Grote Depressie.

In Europa volgt de daling van de productie nauwgezet de snelheid van afname destijds. Italië en Frankrijk doen het zelfs nog slechter.

Noord-Amerika (Canada en de Verenigde Staten) zien hun industriële productie dalen in lijn met de gebeurtenissen tijdens de crisis van 1929. Er zijn geen duidelijke herstelsignalen.

De grafieken hieronder spreken boekdelen.

depressie_update_fig1

depressie_update_fig1

 

depressie_update_fig2

depressie_update_fig2

 

depressie_update_fig3

depressie_update_fig3

 

depressie_update_fig4

depressie_update_fig4

 

Figuur 5 Industriële productie in de vier grote Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig5

depressie_update_fig5

 Klik op grafiek om te vergroten (opent in nieuw venster)

Figuur 6 Industriële productie van vier niet-Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig6
depressie_update_fig6

 Klik op grafiek om te vergroten (opent in nieuw venster)

Figuur 7 Industriële productie in de vier kleine Europese landen (toen en nu)

depressie_update_fig7

depressie_update_fig7

Natuurlijk was het welvaartsniveau in die jaren vele malen lager dan nu. Het gaat echter om de snelheid van de economische verslechtering. De uitbreiding van de financiële sector en de daarmee samenhangende schuldopbouw is economisch onhoudbaar gebleken. De resultaten zijn een aanstaande deflatie en depressie. Ik kan van harte Irving Fisher’s debt deflation aanbevelen.

De Amerikaanse econoom analyseerde na de depressie van wat de ineenstorting veroorzaakt had: een neerwaartse debt-deflation spiraal. Ook toen was de schuldenlast in de VS tot grote hoogte gestegen. De economische activiteit begon in 1929 af te nemen en vervolgens trad een vicieuze cirkel op van deflatie waardoor veel particulieren, bedrijven en banken bankroet gingen.

Dit proces lijkt nu gaande te zijn. Miljoenen personen en bedrijven kunnen niet aan hun schulden voldoen. Als de werkloosheid verder stijgt, zullen de faillissementen verder oplopen. Dit proces zal alleen gestopt kunnen worden door nog meer schulden op te bouwen en daarmee “goed geld naar slecht geld” te gooien. De ophoping van kredieten neemt de vorm aan van verdere uitbreiding van de schulden van overheden en particulieren, binnenlands en buitenlands. Mogelijk treedt het bizarre effect op dat bedrijven de wijk nemen naar minder productieve landen en daarmee de consumptie van de Verenigde Staten financieren.

Gerelateerde artikelen:

  1. Grote Depressie Grafieken Aandelen kunnen als de geschie
DeepJournal
Sign up for the free mailing list.