Door Daan de Wit

Gisteravond zond de VPRO de CBC-documentaire Diana: The Night She Died [trailer] uit. Daarin vertelde onderandere Erik Petel zijn verhaal. Petel was een toevallige passant die na de crash Diana nog probeerde te helpen, zag hoe bloed uit haar neus en oor liep. Pas toen hij haar rechtop probeerde te laten zitten waardoor haar hoofd achterover viel en het licht van de tunnel op haar scheen, zag hij wie ze was.
Hij belde vanuit een telefooncel een hulplijn, maar de plaats van het ongeluk werd verkeerd genoteerd als een niet-bestaande plaats. Vervolgens ging hij naar het politiebureau waar hij niet goed werd geholpen, wat stampij maakte, in de boeien werd geslagen en naar het hoofdbureau werd vervoerd. Daar werd hem verteld dat hij maar beter niet met zijn verhaal in de publiciteit kan treden. Hij is een directe getuige die nooit is gehoord door de Franse onderzoekscommissie. Het verslag van zijn verhoor op de bewuste avond van Diana's dood is onvindbaar. In de documentaire verbaast Petel's advocaat zich daarover en een hoge pief van het Franse tijdschrijft Paris Match bevestigt in de documentaire dat Petel is verhoord en weet ook door wie.

Feiten worden verborgen
De documentaire liet ook een interview zien met de journalist Patrick Chauvel. Hij sprak met gefrustreerde Franse onderzoekers naar de dood van Diana en Dodi die onder hoge druk stonden van het Élisée, ofwel de Franse regering, om niet al te onthullend te werk te gaan. Ze lieten Chauvel een bewijsstuk zien dat een van de Franse leugens ondergraaft, namelijk dat de flitspaal bij de ingang van de tunnel niet zou hebben gewerkt. Iemand die vijf minuten voor de crash te snel de tunnel was ingereden kreeg vijftien dagen later een boete nadat hij was geflitst. Chauvel zag de foto uit de flitspaal gemaakt van de Mercedes van Diana, zag de datum, maar ook de geflitste snelheid: 105 km/pu. Daarmee is nog een leugen over de zeer hoge snelheid ontzenuwd. Aan de poten onder het bewijs voor die zeer hoge snelheid was al eerder gezaagd door Mercedes Benz (zie deel twee van deze DaanSpeak-serie), zoals in de documentaire ook verteld door John McNamara, hoofd beveiliging van Harrods na 26 jaar dienst bij Scotland Yard.
Hij verbaasde zich in de documentaire terecht over een ander opmerkelijk feit, namelijk dat nog de avond van het ongeluk de tunnel volledig werd schoongemaakt. In de documentaire zie je beelden hoe schoonmakers met speciale apparatuur grondig te werk gaan. Alle sporen werden gewist en er gaat letterlijk zand over. Journalist Dickey van Newsweek verbaasde zich toen hij om zeven uur 's ochtends al niemand meer aantrof in de tunnel en de weg al vrij was voor verkeer.
[De volgende alinea is toegevoegd op 18 april 2004 en is afkomstig uit HUMO [14/3317, '04] die citeert uit het boek Diana, dood van een legende, geschreven door David Cohen, tevens de maker van de documentaire Diana: The Night She Died] 'Cohen: [... Patrick] Chauvel zweeg even. Toen zei hij nonchalant: 'Ja, er was nog iets. Ze hebben cocaïne in de tas gevonden.' Ik was met stomheid geslagen. Verbijsterd vroeg ik over wiens tas hij het had. 'Er zat maar één vrouw in die auto,' zei Chauvel meesmuilend. [...] De cocaïnevondst drong wellicht bliksemsnel tot de politietop en hun politieke superieuren door: een paar uur later werden instructies uitgevaardigd dat de informatie niet mocht uitlekken. Dat verklaart wellicht ook waarom Dodi's mobiele telefoon niet op de plaats van het ongeluk was aangetroffen: 'Het is mogelijk dat er op zijn mobieltje gesprekken waren geregistreerd met mensen die bij de politie bekendstonden als drugshandelaren.' Via [Cohens collega] David Carr Brown ontmoette Cohen een politieagent die het verhaal kon bevestigen.'

Cover up bij autopsie chauffeur Diana?
John McNamara vertelde hoe hem in drie gevallen was geweigerd aanwezig te zijn bij onderzoek of bewijzen te laten checken rondom het mysterie van de chauffeur, Henri Paul. Waar McNamara wel achter kwam, was dat de bewering dat Paul dronken zou zijn geweest, werd gedaan vóórdat zijn bloedsample was geanalyseerd. In de documentaire zie je beelden van Paul die vlak voor vertrek gehurkt zijn veters strikt, hoe hij dat eerst doet bij zijn ene schoen en dan zonder problemen zijn gewicht verplaatst om zijn andere schoen te strikken; hij staat vlotjes op en oogt totaal niet onder invloed van drank of drugs. Hij was die avond de twee uur voor vertrek in de aanwezigheid van de enige overlevende van de crash, Diana's bodyguard Trevor Reese-Jones. Diens advocaat zegt in de documentaire dat Paul van Reese-Jones nooit had mogen vertrekken als hij onder de invloed zou zijn geweest. Paul's beste vriend Claude Garrec was aanwezig bij de huiszoeking in Paul's appartement na de crash en merkte hoe de agenten waren gefixeert op het vinden van drank. Ze vonden een twee flessen, maar de vriend vond dat een hele normale voorraad. De agenten sloegen geen acht op de 240 aanwezige blikjes Cola Light, de favoriete drank van Paul. Dodi's vader, de baas van Harrods, liet het autopsierapport over Paul checken door vier specialisten. Zij ontdekten 28 fouten. Iets anders in het post mortem is het absurd hoge niveau koolmonoxide dat Paul in zijn bloed zou hebben: 20,7%; de vraag is dus of dit percentage wel bij Paul is gemeten en is niet verzonnen of gemeten bij een van de andere doden in het mortuarium. Nagekomen bericht van 12 augustus 2004: 'Probe in Diana car accident reopens - Toxicology tests on chauffeur may have been falsified', kopt Associated Press.
Opmerkelijk is dat Paul een niet-logische route neemt naar het einddoel, Dodi's appartement. Hij rijdt zelfs in tegenovergestelde richting. Het zou een afleidingsmanouvre kunnen zijn, maar ook een duister plan van de chauffeur. De advocaat van Reese-Jones noemt dit feit 'een mysterie'.

Betrokkenheid van de Britse geheime dienst?
In deze documentaire wordt bevestigd dat Henri Paul banden had met de Britse geheime dienst MI6. Dat wordt bevestigd door Claude Garrec, de beste vriend van Paul. Hij zegt dat Paul ook banden had met de Israëlische geheime dienst Mossad. In de documentaire wordt ook verteld dat papparazzo James Andanson (eigenaar van een witte Fiat Uno, zie deel twee van deze DaanSpeak-serie) contacten heeft op hoog niveau. Hij was ondermeer bevriend met voormalig premier van Frankrijk Jospin en heeft eens drie dagen doorgebracht op een jacht met nota bene prinses Diana. In de documentaire zegt zijn ex-vrouw dat Andanson pochte aanwezig te zijn geweest bij de crash van Diana en Dodi. Ook was Andanson de laatste persoon die aanwezig was bij een man die kort daarop zelfmoord pleegde: Pierre Bérégovoy, minister en adviseur van wijlen president Mitterrand. Voormalig MI6-spion Richard Tomlinson zegt in de documentaire dat hij in de tijd dat hij nog werkte voor MI6, wist van een paparazzo die op contractbasis werkte voor de dienst. Geheime diensten zijn vaak eigenaar van bedrijven (denk aan Air America, een voormalige vliegtuigmaatschappij in handen van de CIA) en zij maken gebruik van mensen die gewoon hun werk doen, maar belangrijke informatie tegen een vergoeding doorspelen aan de dienst.
Nagekomen bericht, juni 2005: In het Engelse tv-programma de Richard and Judy show zegt Nicholas Davies, auteur van het boek Diana - Secrets & Lies, dat Andanson een MI5-agent was. In hetzelfde programma wordt verteld dat aan Henri Paul 'huge secret payments' zijn gedaan waarvan een deel werd gedaan in de weken voorafgaand aan het ongeluk op een of meer van de dertien rekeningen waarover Paul beschikte. De Herald Sun schrijft: 'THE chauffeur who crashed the car in which Princess Diana died received almost $180,000 in the weeks leading up to the accident. The mystery payments to Henri Paul, who also died in the 1997 Paris tunnel car crash, dwarfed his annual $47,000 salary as a driver. The payments -- mostly from British banks -- were discovered by auditors assisting the UK investigation into Diana's death.' In de Richard and Judy show zegt voormalig MI5-agent en auteur Annie Machon dat Paul het klassieke profiel heeft van een geheim agent.